Wim van Barneveld zeventig jaar bij de harmonie

DOORN De Koninklijke Harmonie Doorn gaf afgelopen zaterdag een concert in de Maartenskerk. Toen de pauze was aangebroken, verzocht waarnemend voorzitter Gert Schaik iedereen echter om nog even te blijven zitten want hij had nog iets belangrijks te melden: namelijk het feit dat Wim van Barneveld 70 jaar spelend lid is van de Harmonie.

John Beringen

Van Barneveld hoort de toespraak van Schaik zichtbaar geamuseerd en aangenaam verrast aan. Van Barneveld krijgt een speldje met drie zirkonia's opgespeld en hij neemt een oorkonde in ontvangst. Het levert een warm applaus op van d aanwezigen.

ALTHOORN In de pauze laat Van Barneveld alles nog even bezinken. Had hij dit verwacht? Van Barneveld: ,,Ja en nee. Kijk, ik kan natuurlijk ook rekenen. Van 1949 tot 2019 is het 70 jaar dus ik had wel een vermoeden dat er op zeker moment iets opgezet zou gaan worden. En dat bleek dus vanavond te zijn. Hij memoreert: ,,Als jochie vond ik het altijd prachtig als de Harmonie spelend door de straten van Doorn trok.Mijn oudere broer Gijs was toen al begonnen om trombone te spelen. Dat gaf nog wel eens gekissebis want ik pakte dat instrument regelmatig van hem af om het ook te proberen. Hierop zei onze opa dat we gewoon allebei lid moesten worden van de Harmonie. En dat gebeurde dus in 1949; ik begon met de althoorn. En muzieklessen? Die kreeg je van een ervaren lid; in mijn geval was dat Gijs Koff."

BROER Wim zou samen met zijn broer Gijs naast hun muzikale bezigheden ook jarenlang bestuurlijke functies verrichten binnen de vereniging. In 1990 werden ze allebei koninklijk onderscheiden voor hun verrichtingen van ruim 40 jaar. Gijs is inmiddels helaas overleden. Van Barneveld merkt op dat 70 jaar een hele tijd is en dat hij in die periode natuurlijk zowel ups als downs heeft meegemaakt. ,,In de hoogtijdagen zaten we op 100 leden, maar er is ook een periode geweest dat we met 10 leden zaten te spelen. Nu zitten we dan op 58 leden."

RODE DRAAD Met name het aantrekken van jonge leden blijkt lastig te zijn. Van Barneveld hierover: ,,De tijden veranderen ook, hè? In de eerste plaats is er nu veel meer te doen dan vroeger. Daarnaast heb je te maken met jongeren die studeren en die vaak ook een baantje hebben waarbij ze op de zaterdagen moeten werken. Dat is alleszins begrijpelijk. Maar met de huidige bezetting mogen we beslist niet klagen want we kunnen daarmee evengoed flinke muziekwerken behappen." Muziek blijkt een rode draad te vormen binnen de generaties van de familie van Barneveld. Zoon Roland speelt bas, dochter Yvonne klarinet en kleindochters Chantal en Laura resp. klarinet en dwarsfluit. ,,En ik speel daarnaast ook 36 jaar bij 'Ons genoegen' in Amerongen", laat Wim weten. ,,En dat is een fanfare, geen harmonie. Daar zit een heel groot verschil in."

Dit laatste zegt hij quasi streng, maar met pretlichtjes in de ogen. Chantal, Laura,Yvonne en Roland grinniken wat en knikken bevestigend. Wim kijkt even op zijn horloge: ,,We moeten weer aan het werk". Hierop vertrekt de groep opgewekt om de rest van het concert uit te voeren.