Bloemenzaak Villa Flora in andere handen

DOORN Gedurende 28 jaar runde Frans Lauffer zijn bloemenzaak 'Villa Flora' aan de Dorpsstraat. Nu hij om gezondheidsredenen met vervroegd pensioen gaat en de zaak overdraagt, blikt hij terug. ,,Het was hard werken, maar altijd heel leuk en dankbaar om te doen", laat hij weten.

,,Als bloemist sta je middenin de maatschappij en dan leg je ook veel contacten. Ga maar na: mensen komen langs voor een boeket of een bloemstuk om verschillende redenen: bij een geboorte, een jubileum of een verjaardag maar ook bij ziekte of overlijden. Je bouwt een band op met je klanten waarbij je, afhankelijk van de situatie, soms iemand kunt feliciteren maar soms ook een woord van troost moet uitspreken. Mensen maken je vaak deelgenoot van wat hen bezighoudt. Kortom: het persoonlijke contact dat steeds schaarser wordt. En bloemen zijn ook tijdloos. Alles om ons heen verandert, maar de kreet 'zeg het met bloemen' zal nooit aan betekenis inboeten."

KINDEREN Hij valt even stil om vervolgens met een brede glimlach verder te spreken: ,,Als er ouders met kinderen kwamen, gaf ik de kinderen altijd een bloemetje. Vergelijk het maar een beetje met het plakje worst bij de slager. Die kinderen werden op zeker moment volwassen en gingen trouwen en dan kwamen ze bij mij om hun bruidsboeket te laten samenstellen. Ik denk dat dit wel honderd keer is voorgekomen. Ik ben een nuchtere persoon maar dat was bijna ontroerend; iedere keer opnieuw. Het zegt toch iets over hoe ze mij waardeerden."

GOEDE HANDEN Op de vraag of hij de zaak gaat missen antwoordt Lauffer: ,,Ja en nee. Bloemen hebben altijd centraal gestaan in mijn leven en daar zal ik nooit helemaal van loskomen. Er is voor mij nu natuurlijk een grote druk weggevallen, maar ik zal nog vaak met mijn vroegere klanten een praatje maken hier in het dorp. En wat minstens net zo belangrijk is: de zaak is overgegaan in goede handen."

Met dat hij het zegt, wijst hij op Aritha die naast hem staat. ,,Ik zat al een tijdje te dubben over hoe het verder moest met de zaak totdat mijn dochter, die op een kantoor werkt, liet weten dat zij een collega had die heel graag een bloemisterij zou willen runnen." Aritha glimlacht als zij deze woorden aanhoort. Ze laat weten dat ze, voordat ze in de administratieve sector ging werken, jaren in een bloemenzaak had gewerkt. Het was een periode waar ze nog vaak met weemoed aan terugdacht. ,,Toen was het snel bekeken", verduidelijkt Lauffer.

,,Ik kon haar alles bijbrengen over het vak voor zover zij dat nog niet wist. En laat ik het plastisch uitdrukken: het lied is afgelopen, maar de melodie blijft hangen want ik zal regelmatig langskomen voor een kopje koffie en in drukke tijden zal ik ook nog een handje helpen." Na dit gezegd te hebben, overhandigt hij symbolisch de snoeischaar aan Aritha die hem in ruil hiervoor een bos bloemen geeft. ,,En niet vergeten: blijf de kinderen altijd een bloemetje geven, hè?" besluit hij. Aritha knikt en belooft plechtig dat ze deze traditie in ere zal houden.