Kwispelstaarten nabij Doorn

18 maart 2010 om 00:00 Nieuws

Alle gebeurtenissen - en zeker de culturele - op de Heuvelrug vervaagden in het licht van het landelijk nieuws. Een ding bleef hangen: een bijzondere tentoonstelling over honden in de kunst. Weliswaar in Langbroek, maar gezien de importantie van de expositie mag dat voor een keertje.

Tentoonstelling voor en over honden Wat een week! De enige politicus die écht allure had, democraat was in hart en nieren en oprichter van D66 is niet meer. Vrijwel gelijktijdig met dit droeve nieuws verlaten twee jongere politici de politieke arena om zich met hun gezin te gaan bezig houden. Waar of niet waar, gonst het dan. Misschien was het wel een ludieke manier om uit te checken. Zeker weten zullen we het wel nooit, maar één ding is zeker: Wouter Bos verdient met deze zet de grootmeestertitel door in het eindspel een schaakmat te geven met de presentatie van Cohen. Dát is het goede nieuws!

door Nicole van der Schaaf

‘A Dog’s tale’ of de ode aan de hond, is de titel van de tentoonstelling waar wel dertig verschillende kunstenaars uit binnen- en buitenland aan deelnemen. Grote namen in schilderkunst en beeldhouwkunst zijn er te vinden, maar vooral veel mooie, lieve, leuke, stoute en ontroerende honden. ‘….Een symbool van trouw, onvoorwaardelijke liefde, aanhankelijkheid en waakzaamheid’ wordt het verschijnsel hond op de uitnodigingskaart genoemd. Maar ik weet beter, dat ‘symbool van trouw’ kan in de beeldende kunst veel vormen aannemen, maar of dat nu een hond moet zijn... En die ‘onvoorwaardelijke liefde’ gaat bij de hond, althans bij de mijne, echt door de maag. Er zijn ‘grote’ katten in de geschiedenis die los van de afhankelijkheid van voedsel hun baas goede diensten en grote trouw bewezen. Katten zijn niet zo slaafs als honden, katten kun je niet met een stukje worst verleiden tot vriendelijkheid. Nee, katten houden van je of niet en dat houden van moet je echt verdienen met goed gedrag, dan pas zal de aaibaarheidsfactor van kracht worden.

Maar honden, trouw en aanhankelijk? Nee dus. Honden zijn vriendjes om mee door het bos de sjouwen, stokken te apporteren, te helpen tijdens de jacht en te waken op het erf. Zelf heb ik een hond die beslist ADHD heeft wat vooral in zijn jeugd tot het etiket ‘moeilijk opvoedbaar’ leidde. Maar, nu wij al elf jaar samen optrekken is er een soort samenlevingsverbond ontstaan waar we beiden goed mee kunnen leven. Een prima kameraad dus die inderdaad waakt, lief is voor kind en poes en grote aanhankelijkheid vertoont aan iedereen die maar naar hem kijkt. Ja heus!

De hond leeft al talloze jaren aan onze zijde; aanvankelijk alleen als helper bij de jacht. Op prehistorische grotschilderingen in Spanje en Noord-Afrika zijn al beelden te zien van hondachtige dieren.

Later in de geschiedenis zien we op Egyptische hiëroglyfen een jakhals/hondachtig dier in de rol van Anubis, de god van de doden. In de loop van de kunstgeschiedenis ontwikkelde de hond zich van uitsluitend jachtdier en vast attribuut van de godin van de jacht, Diana, tot de huishond zoals wij die nu kennen.