Jongeren herkennen zich niet in overlastberichten

19 februari 2009 om 00:00 Nieuws

,,Wij kunnen ons voorstellen dat we wel eens voor overlast hebben gezorgd, te harde muziek of te veel gepraat op de straat. Maar racen met auto’s dat doen we niet”, aldus Emma Schriek, Renée de Haas, Max Eskens en Nancy Brands, die spreken namens een groep van 10 tot 15 jongeren in de leeftijd van 18 tot ruim 20 jaar. ,,Wij zijn met z’n allen bij het gesprek geweest, juist omdat wij het vervelend vinden en de JOP ook graag verbeterd zouden zien. Nu gaat het heel goed en bewoners kunnen rustig met ons komen praten als er onverhoopt toch teveel lawaai is.”

MAARN - Naar aanleiding van het artikel over de JOP, waarvan de omwonenden naar eigen zeggen veel overlast ondervinden, heeft een groep jongeren die gebruik maakt van de JOP bij de Twee Marken contact opgenomen met deze krant: ,,Wij herkennen ons niet in het artikel. Juist de laatste maand - sinds het gesprek waar ook een wethouder, jongerenwerker Joep van Dam en de wijkagent aanwezig waren - gaat het heel erg goed.”

door Monique José Timmermans

,,Met name in het weekend is de JOP voor ons de verzamelplaats waar we bijpraten; het is voor sommigen in- en uitlopen of juist de plaats vanwaar we vertrekken als we uitgaan. Inderdaad komt er dan wel eens een auto met piepende banden voorbij, die is ook zo weer weg, die jongeren vinden ons niet interessant om bij te blijven hangen. En ook wij treffen bij de JOP wel eens een gigantische rotzooi aan van zakken chips of glas of alles is ondergetuft, dan wijken we uit naar de parkeerplaats of de straat. Wij denken dat dat van een groepje jongere kids afkomt dat na schooltijd in de JOP zit.”

Voor de toekomst zou de groep jongeren graag zien dat de huidige JOP aan de twee ‘straatzijden’ wordt dichtgezet, zodat er met wind geen regen inwaait en daarmee zal geluid volgens hen ook minder richting omwonenden gaan. ,,Ook gaan we wel eens binnen zitten bij De Twee Marken, de nieuwe pachters vinden dat prima. Maar een echte jongerenruimte binnen of een huis zoals in Doorn, daar is onze groep te oud en te klein voor. Volgens de regels moet er dan ook altijd toezicht zijn. Daar hebben wij geen zin meer in.”