Zr. Elizabeth Schneider 70 jaar diacones

“Op mijn 13e jaar voelde ik dat mijn kinderhart voor God bestemd was.” Zo omschrijft zuster Elizabeth Schneider haar roeping. Op 27 februari a.s. is ze maar liefst 70 jaar diacones.

Zr. Elizabeth kwam via via bij de jeugdbond Eén in Christus terecht, geleid door diaconessen van het Zendings-Diaconessenhuis. Iedere week luisterden zo’n 25 meisjes naar het Evangelie. Ze herinnert het zich nog goed: “Eén à twee keer per jaar gingen we naar het Zendings-Diaconessenhuis in Amerongen. Met de trein naar Driebergen en vandaar met de stoomtram naar Amerongen.” In 1942 werd ze gedoopt en deed belijdenis. De dominee sprak over de tekst Johannes 15:16: “Ik heb u uitgekozen, opdat gij zoudt heen gaan en vrucht dragen.” Zr. Elizabeth: ‘Deze woorden waren voor mij een grote bemoediging.” In 1944, midden in de oorlog, trad ze in. Het was gelijk flink aanpakken. Zr. Elizabeth: “De Duitsers vorderden al spoedig ons huis. Het werd een hospitaal. De zwaargewonden van de Grebbeberg werden bij ons ondergebracht. De soldaten lagen mannetje aan mannetje in de eetzaal op de grond. Armen en benen, doorzeefd met kogels werden geopereerd. Je was van de ochtend tot de avond in touw.”

Toen ze 26 jaar was, deed ze een opleiding voor verpleegkundige in het Diaconessenhuis in Haarlem: ”Deze opleiding deed ik met hart en ziel. De liefde voor God drong me om mensen bij te staan in hun lijden.” Daarna werkte ze op zeven verschillende plekken in het land. In herstellingsoord ‘Oranjestein’ in Amerongen stond ze mensen bij die herstel nodig hadden na een operatie of psychisch in de knoop zaten. Daarna in verpleegtehuis Pniël in Rotterdam, verpleegtehuis De Hemelseberg in Oosterbeek en bejaardencentrum Elim in Amerongen. Ze volgde een cursus voor pedicure: “De pijn aan de voeten van mensen verlichten vond ik mooi werk.” In vakantiehuis Pniël in Zandvoort was ze gastvrouw en later kwam ze te werken in een opvanghuis in Amsterdam. Daar woonden vier vaste bewoners voor wie zij de zorg had. Er werden samenkomsten en kinderclubs gehouden, huisbezoeken gedaan en patiënten in ziekenhuizen bezocht, een enerverende tijd.

Terugziende kan zr. Elizabeth God alleen maar danken voor alles wat Hij haar heeft gegeven: “Nu ben ik rustend zuster, woon in Elim en geniet van de tuin die ieder jaargetijde haar bekoring heeft.” Met haar 91 jaar is ze nog behoorlijk vitaal. Op donderdag 27 februari viert ze met familie, medebewoners, en diaconessen haar jubileum.