Zor(gelijk)

Zorg (gelijk)

 Ik werk met unieke mensen. Die mensen  zijn mijn drijfveer , daarom  hebben ik  dit beroep  gekozen.

 Ik werk  bij  kwetsbare mensen die zich niet meer staande kunnen houden in deze maatschappij, omdat hun brein er niet meer in mee kan gaan.

Deze mensen zijn puur.

Ik leer van ze.

 Die  ouderen, met hun beperkte blik in de tegenwoordige tijd en toekomst zijn ongelofelijk wijs over wat ze weten van  hun basis en verleden.

Die kunnen ze ons doorgeven en ons laten zien dat het niet belangrijk is hoe je eruit ziet of wat voor geld je hebt, maar dat je eigenheid er toe doet en je van “meer” waarde kan zijn voor anderen.

 Een meneer  zei eens tegen me dat de mensen hem maar gewoon vonden en ze geen tijd namen om dieper in te gaan , over  wat hij voelde en was geweest.

Ach, zei hij,” ik was maar gewoon soldaat , maar ik vocht wel tegen de Jappen, mijn vader en broer zijn omgekomen toen we de beruchte spoorlijn moesten bouwen.”

“Maar dat is gewoon. Iedereen loopt weer weg , geen tijd, geen interesse ..”

Een Mw. die vertelde  over haar ouders  en dat ze voor haar broertjes en zusjes moest zorgen, dat  ze geen opleiding kon volgen, omdat ze nodig was in het gezin.

Een Mw. die dankgebeden uitsprak  , omdat ik haar een (knuffel)hondje liet aaien. Dankbaar voor de aandacht  en liefde die ze ervaarde op dat moment.

Waardevolle mensen.

Daar leer ik van . De persoon te leren kennen  die zit onder   het omhulsel van de Dementie.

Werken met mensen vraagt wat van je.. Het vraagt om jezelf te zijn , je open te stellen en  te willen leren van mensen die met hun beide benen nog  in jouw en mijn maatschappij staan, maar wel een steuntje ,een luisterend oor en een hand nodig hebben. Omdat ze het niet meer alleen kunnen.

Ik werk met veel plezier bij deze ouderen.

Maar ik kan het niet alleen.

Help je mee?

Hannie Habermehl.

Sparrenheide,

“ afdeling Meerzorg.”