Kunstwerk in de Kunstkerk
12 november 2009 om 00:00 NieuwsNatuurlijk moeten de nieuwe galerie eigenaren wat namen op het publiek loslaten om bekend te maken welke richting ze op willen met hun beleid. Vooralsnog klinkt het best veelbelovend: Peter Schenk, Jan Montyn, Theo Wolvecamp, Karel Appel en Erik Wuthrich…..
De beleidslijn is gezet en dat lijkt een abstracte waarmee de beide galeristen het zichzelf niet makkelijk maken. Schenk schildert prachtige abstracties, Montyn is alom bekend als voornamelijk abstract werkend graficus, Wuthrich maakt vrolijke (buiten)objecten en Theo Wolvecamp werd bekend bij het Nederlandse publiek door zijn verwantschap met de Cobra groep.
door Nicole van der Schaaf
Op de eerste tentoonstelling in KunstKerk staan twee onvergelijkbare schilders tegenover elkaar: Peter Schenk, stevig gevestigd landelijk talent en Mijpe (Mirjam Pekelder), bekend op de hele heuvelrug en nu tevens te zien in de ‘Cantina’ van het Cultuurhuis.
Op haar website gebruikt Mijpe een citaat van Karel Appel ‘Kunst is een geheimschrift dat je alleen met je instinct kunt lezen’. En inderdaad Karel Appel maakte zijn werk heel instinctief, wild en ongebreideld kwam de verf op het doek terecht. Hij gooide het er als het ware op. Maar schijn bedriegt en in werkelijkheid liet hij weinig aan het toevallig effect over. De kleur, de vorm en dus de inhoud van zijn werk zat in zijn hoofd, in zijn geest en achter ieder doek zat een eigen wereld vol verbeeldingskracht. Zo wild het werk van Appel oogde in zijn jeugd, zo behoedzaam en doorwrocht werd het toen de schilder ouder werd. Appel was een genie, een van de moderne Nederlandse schilders die ook internationaal grote faam veroverde. Zijn werk is in alle belangrijke musea voor hedendaagse kunst te vinden en is voor opvolgende generaties schilders een leidraad binnen de abstracties.
Abstracties zijn niet alleen in aantal zeer talrijk, ook de verschijningsvorm kent heel veel verschillende vormen. Het is daarom ook best voorstelbaar dat de doorgaande beschouwer door de abstractie het werk niet meer kan zien. Want wat zijn nu de kenmerken van een mooie abstractie? Er zijn wetenschappers die beweren dat ze het kunnen uitleggen, maar helaas kan niemand dat zonder hulpmiddelen en dan nog blijft de verklaring vaak gebrekkig. Ten eerste zou je abstracties kunnen indelen naar hun ontstaansgeschiedenis: ontstaan na abstraheren (vereenvoudigen van de vorm) of ontstaan direct uit de geest, uit een spontane ingeving. Een lyrische abstractie heet dat dan en - helaas - zijn er maar heel weinig schilders die dat echt goed kunnen en ook nog licht en leven in zo’n werk kunnen aanbrengen.
Bij de jongere generatie schilders, waartoe ook Mijpe behoort, wordt het toch vaak een zoektocht naar een aardig effect.
