Excursie Bosbeheer in Kaapse Bossen

19 februari 2009 om 00:00 Nieuws

Onder leiding van beheerder Udo Hassefras en zijn beide boswachters voor dit gebied kreeg ook een voortrekker van het SparrenRijk gelegenheid zijn zegje te doen. Deze belangengroep richt zich op het behoud van de exoten en dan met name fijnsparren, Corsicaanse den en Douglas. Voor Natuurmonumenten hebben zij adviesrecht om variatie in hoogte/dikte/aantal te behouden. Dat vertaalt zich in af en toe een gezamenlijke wandeling door het terrein om hun wensen te horen. En dat het gehonoreerd wordt bleek aan de enthousiaste reactie van de Sparrenrijk’s bewaker op het punt waar de foto is gemaakt. Daar had Natuurmonumenten een ‘gaatje’ ter grootte van één sparlengte gekapt, zodat zaden beter kunnen ontkiemen en over enkele jaren jong naast oud het oogstrelend effect de wandelaar in verwondering zal doen stilstaan.

DOORN - De excursie van Natuurmonumenten, zaterdag in de Kaapse bossen, werd drukbezocht. Tijdens de excursie ging het vooral over de praktijk van het bosbeheer in de Kaapse Bossen. De route voerde langs gevarieerde bosopstanden, waardoor een beeld over het huidig bosbeleid kon worden neergezet en hoe dat zich uitwerkt in de praktijk.

door Kees de Kroon

Voor het beheer van de heidevlakte, bij het startpunt Helenaheuvel, zal de mobiele schaapskudde van het Utrechts Landschap worden ingezet. Even verderop in de sparrenbossen wordt gestreefd naar een beheer gericht op diversiteit. Zo is subsidie onder meer afhankelijk van het percentage dood hout en wordt vogelkers er rigoureus aangepakt. De lange aarden wal waar de groep langsliep (mogelijk een oude gemeentegrens) is cultuurhistorisch interessant en zal in ere worden hersteld. Een volgende mooie stop was op de plek waar de oude beuk uit 1823 staat: met bosgroen mos omhulde eikenstruiken waar in de twijgjes het citroenvlindertje haar eitjes afzet. ,,Door meer licht te creeëren door uitdunning zal ook de levendbarende zandhagedis ons hier dankbaar zijn”, aldus de beheerder. Via de ‘stenen tafel’ flinke mierenhopen en een juichende zwarte specht boven de boomtoppen ontspon zich de vraag of de kapitale Douglas bij het wandelpad zou mogen blijven staan. En op de laatste stop waren velen onder de indruk van de afwisseling in zien en horen.