Dag huis, dag lieve oude woning

Wie kent niet dit lied van Willeke Alberti? Ze bezingt vol nostalgie haar ouderlijke huis. Het lied wil maar niet uit mijn hoofd nu ik zelf intensief bezig ben met de verkoop van mijn huis op onze mooie Utrechtse Heuvelrug.

Vorige maand schreef ik al over het fenomeen van afscheid nemen. Niet eerder kreeg ik zoveel lieve en begrijpende reacties van lezers. Maar ik kreeg ook een fors standje van iemand die toen al wist dat ik voor de zware beslissing stond: al dan niet verhuizen. 'Je schreef een halve column' was haar oordeel 'en je onthoudt jouw lezers het echte grote afscheid, namelijk van de vertrouwde woning.'

Dat kwam hard aan, want ik dacht toen echt dat ik nog op een kruispunt stond. Maar haar kritiek dwong me eerlijk te zijn naar mezelf. En ja, toen was de teerling geworpen. Ik volg mijn nieuwe liefde, en kom straks zo weer terug bij een oude liefde: de zee.

En dus ben ik afscheid aan het nemen van mijn huis. Ik maakte met hulp van anderen een echte website. Ik ruim op, breng veel naar de kringloop, zoek iemand voor mijn hele Bachcollectie op cd's, neem afscheid van kleren die al 30 jaar meegaan, maar niet meer gedragen worden, jaag oude dossierstukken door de papierversnipperaar. Er gaan dozen vol boeken naar de Lions, ik ben vaste klant op de Milieustraat. Af en toe een traantje van spijt over dingen die voorbijgegaan zijn. En ik zing mee met Willeke Alberti. Want wat een mooie én verdrietige tijden liggen er hier achter me. Ik begrijp zo goed de weerstand die veel senioren hebben om hun oude huis achter zich te laten.

Maar toch. Toch hoort het bij het leven om keuzes te maken. Voor mij om mijn heerlijke huis straks over te dragen aan anderen die op zoek zijn naar zo'n groene oase in een steeds drukker wordende Randstad. Aan mensen die hart voor het huis zullen hebben en die het liefdevol zullen blijven verzorgen. Ik kan geen rare eisen stellen, maar ik hoop wel dat ze de eekhoorns, de zanglijster, het winterkoninkje, de heggemussen, roodborstjes, boomklevers en boomkruipers en andere tuingasten gastvrij blijven begroeten.

Natuurlijk, ik heb makkelijk praten. Er is een Nieuwe Grote Liefde in mijn leven. Dat geeft inspiratie en moed. En ik besef dat er compassie nodig is voor wie er alleen voor staat, zonder daar zelf voor gekozen te hebben. Maatschappelijke organisaties en de overheid zullen blijven moeten zoeken naar het juiste pakket van maatregelen om senioren tijdig te verleiden hun lieve oude woning in te ruilen voor comfortabele seniorenappartementen van voldoende omvang (die moeten dus als de wiedeweerga gebouwd worden). En u, lieve lezers, moet zelf nadenken of u in staat bent afscheid te nemen van het vertrouwde heden en plannen te maken voor een nieuwe fase. Dat denkwerk blijft altijd nodig.

Marjolein Copier
Lid algemeen bestuur Seniorenplatform
tel. 06-46492141