Sint licht tipje van de sluier op

10 november 2011 om 00:00 Nieuws

,,Hoe ouder ik word hoe meer ik er zelf van ga genieten, en daardoor ben ik ook niet zo gauw moe”, zegt hij. Dat is een aangename bijkomstigheid want Kosterman is al lang niet meer zo ‘piep’ als toen hij begon met zijn Sint-carrière. Dit jaar hult hij zich voor de 39-ste keer in het scharlaken bisschopsgewaad en de activiteiten die hij in die outfit onderneemt, beperken zich niet alleen tot de intocht. Van half november tot begin december is hij met zijn Pieten voortdurend op pad. Vorig jaar heeft hij aan 76 verschillende adressen een bezoekje gebracht, variërend van bejaardenhuizen, zorginstellingen en scholen, tot verenigingen, serviceclubs, en vooral ook particulieren.

Een kijkje achter de schermen van de intocht DRIEBERGEN - De zware stem, de statige gebaren, de gesoigneerde grime, maar vooral de overtuigingskracht in zijn optreden maken hem tot een goedheiligman die vele ‘collega’s’ in de schaduw zet. Al bijna veertig jaar lang brengt hij heel Driebergen-Rijsenburg tijdens de laatste weken van november in een zinderende Sinterklaasstemming. Komende zaterdag zal het voorterrein van Sparrendaal opnieuw bevolkt zijn met een grote schare kinderen om hem te verwelkomen. Ter voorbereiding hierop wordt de lezers van deze krant een kijkje achter de schermen gegund. Wim Kosterman, want dat is de naam van de mijter dragende man in dit verhaal, vertelt over zijn lange loopbaan als Bisschop van Myra.

door Jan de Beer

Het begon allemaal in de vroege jaren ‘70 toen hem gevraagd werd het stokje van de memorabele Driebergenaar Schutijser over te nemen. Kosterman, die naam had gemaakt in het amateurtoneel, beschouwde dat als een grote eer maar was de eerste keer hypernerveus. ,,Ik keek enorm tegen Schutijser op”, zegt hij. Al gauw bleek echter dat de rol hem op het lijf geschreven was. ,,Ik wil graag een traditionele en geloofwaardige Sinterklaas zijn”, verklaart hij. ,,Zonder moderne fratsen en zonder commerciële bijbedoelingen.”

Geloven

Dat hij met die opvatting zowel jonge als oudere kinderen voor zich heeft weten te winnen, blijkt uit de anekdote over een LOM-school in deze regio. ,,Het hoofd van die school, een Driebergenaar, had mij daar uitgenodigd maar er bij gezegd dat ik vooral niet in de hoogste klas moest verschijnen want dat zou problemen geven. Toch ik dacht: ik probeer het. In vol ornaat ging ik voor die klas zitten en vroeg: Geloven jullie in Sinterklaas? Nee, ga toch weg man! klonk het luidruchtig. Laat mij dan eerst de geschiedenis van Sinterklaas vertellen, zei ik, en dan mogen jullie zeggen of ik deze baard moet afdoen en deze kleding uittrekken. Tijdens mijn verhaal werd het stiller en stiller. En toen ik klaar was bleef iedereen timide zwijgen. Totdat eindelijk een meisje weifelend haar vinger opstak en vroeg: Hoe lang duurt die reis uit Spanje nou eigenlijk?”

Ook bij de jaarlijkse rijtoer door Driebergen heeft Kosterman soortgelijke ervaringen gehad. ,,Er was een tijd dat in de Groenhoek de pepernoten om mijn oren vlogen”, vertelt hij. ,,Maar dezelfde jongetjes die dat toen deden zijn inmiddels vader geworden, en komen nu enthousiast met hun kinderen naar mij toe om een hand te geven. Juist ook vanwege deze sociale en bindende functie moet de Sinterklaas-traditie in stand gehouden worden. Het is leuk als ouders willen dat ik met hun kinderen op de foto ga. Maar nog leuker is het als ze mij vervolgens een oude foto tonen waaruit blijkt dat zij zélf als kleuter naast mij hebben gestaan.”

Grimeur

Kosterman vindt het wel cruciaal dat alles perfect geregeld is, en heeft daarom een omvangrijk gezelschap geformeerd op wie hij kan rekenen bij de voorbereidingen. ,,Uit jongerengroepen worden ruim van tevoren Zwarte Pieten geselecteerd die soepel met een groot publiek overweg moeten kunnen. We hebben tegenwoordig veertien Pieten en een ervaren Hoofdpiet die alles coördineert.” Het fraaie uiterlijk van Sint Kosterman wordt al meerdere jaren verzorgd door de bekende grimeur Jan Ruedisueli die ook sterren als Jeroen Krabbé onder handen neemt. En voor de rijtoer mag Kosterman gebruik maken van het paard en de koets van oud-burgemeester Van Rappard.

De aanzienlijke kosten van de Driebergse intocht, voor onder meer vergunningen, catering, schmink, en 150 kilo pepernoten, worden betaald door de winkeliers. Dat het festijn hem, vanwege zijn perfectionisme, vaak ook zélf geld kost vindt Kosterman geen probleem. ,,Want die intocht blijft fantastisch”, zegt hij. ,,Ik heb inmiddels zes burgemeesters ‘versleten’, maar het enthousiasme van al die kinderen vind ik nog altijd hartverwarmend.”

En hoezeer die gevoelens wederzijds zijn, blijkt uit het feit dat ooit een juwelier bij hem aanbelde en hem een heuse gouden bisschopsring met edelsteen overhandigde. De kostbare ring was geschonken door een bewonderaar die anoniem wenst te blijven. ,,Ik draag hem elk jaar bij de intocht”, zegt Kosterman. ,,En ik heb nog steeds geen idee wie die gulle gever is geweest.”

advertentie
advertentie