Schaepman staat in het donker

DRIEBERGEN - Het voornaamste monument in Driebergen-Rijsenburg, het Schaepmanmonument aan de Hoofdstraat, is al meer dan anderhalf jaar ‘s avonds niet meer verlicht. De Stichting Driebergen-Rijsenburg Vroeger en Nu is hier zeer verbolgen over. Zo’n acht jaar geleden werd, dankzij een donatie van deze stichting, rond het monument speciale verlichting geplaatst. Daarbij werd toen bepaald dat de gemeente de kosten van onderhoud voor haar rekening zou nemen. Het heeft er echter alle schijn van dat de gemeente Utrechtse Heuvelrug er geen cent voor over heeft. Ondanks herhaaldelijk aankloppen bij de gemeente door Vroeger en Nu, en ondanks diverse toezeggingen, staat Schaepman nu al heel lang in het donker.

door Jan de Beer

Het neo-gotische Schaepmanmonument is even markant als herkenbaar. Het beeldhouwwerk heeft in de loop der jaren tal van ansichtkaarten met ‘Groeten uit Driebergen’ gesierd en vertegenwoordigt een belangrijk stuk geschiedenis. Ruim honderd jaar geleden werd het vervaardigd door de bekende architect Pierre Cuypers, die ook het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam heeft ontworpen. Het is een gedenkteken voor de fameuze priester-staatsman Hermanus Schaepman die destijds het ‘boegbeeld’ was van de katholieke emancipatie in Nederland. De beelden in de nissen van het monument laten verschillende perioden uit zijn leven (1844-1906) zien en bovenop staat Sint Joris met de Draak afgebeeld, als typering van Schaepman’s karakter. Het monument werd voor het Seminarie van Driebergen geplaatst, omdat Schaepman daar als hoogleraar aan verbonden was geweest. Toen dit Seminarie in 1985 gesloopt werd, om plaats te maken voor een woningcomplex, is het daar blijven staan.

Om het beeldbepalende monument ook ‘s avonds tot zijn recht te laten komen heeft de Stichting Vroeger en Nu acht jaar geleden gezorgd dat er verlichting werd aangebracht. Eind 2009 bleek deze verlichting een defect te vertonen. Vroeger en Nu heeft dit direct gemeld bij de gemeente, vanwege de onderhoudsafspraak, maar ook na herhaaldelijk aandringen was er een jaar later nog steeds niets gebeurd. Er werd opnieuw bij de gemeente aan de bel getrokken en ook gingen er brieven richting wethouder Pamboer. Aanvankelijk volgde er een toezegging dat de verlichting ‘op korte termijn’ hersteld zou worden, maar weer drie maanden later (het was inmiddels 2011 geworden), kwam de ambtelijke mededeling dat er ‘geen geld en geen tijd’ gestoken mocht worden in reparatie. Wederom stuurde Vroeger en Nu een brief naar wethouder Pamboer, maar kreeg toen te horen dat de kwestie was overgedragen aan wethouder Homan. Sindsdien is het stil van gemeentezijde.

De Stichting Vroeger en Nu noemt het ‘onvoorstelbaar’ dat de gemeente zich op geen enkele manier aan de afspraken houdt. ,,Voor het behoud van cultureel erfgoed heeft de gemeente beleid vastgesteld, maar de feitelijke uitvoering hiervan is kennelijk iets heel anders”, aldus Vroeger en Nu.