Seniorenplatform december 2013
Villavergrijzing?
Participatiesamenleving schijnt het woord van 2013 te worden, maar persoonlijk heb ik een zwak voor het woord ‘villavergrijzing’. Iedereen begrijpt onmiddellijk wat er mee bedoeld wordt. Oudere eigenaren blijven hun leven lang wonen in relatief grote huizen. Op de Veluwe worden grote villa’s nu al voor 40 % bewoond door 1- of 2 persoonshuishoudens en dat percentage zal in ras tempo omhoog gaan. Men veronderstelt dat dit ook geldt voor gemeenten als de Utrechtse Heuvelrug. Tijd dus om dit begrip eens onder de loep te nemen.
Is het erg? Overheden dromen van wijken met een mix van jong en oud. De sociale samenhang in een wijk zou er mee gediend zijn, want met name de oudere senioren trekken zich steeds meer terug uit het openbare leven. Zo groeien de grijze villawijken waar de zo door de overheid geprezen mantelzorg voor buren nauwelijks realiseerbaar zal zijn.
Aan de andere kant: waarom zouden ouderen na een leven van spaarzaamheid niet tot het einde toe mogen genieten van hun woningbezit? Zeker met de huidige complexe woningmarkt is nauwelijks te verwachten dat een geliefde woning voor een dumpprijs wordt achter gelaten. Een huis is meer dan een optelsom van stenen, het is eerder de som van emoties, gedeeld lief en leed.
De gemeente en het Seniorenplatform hebben samen de schouders gezet onder het project ‘Uw huis, uw toekomst.’ Algemene teneur: er zullen straks te weinig gelijkvloerse woningen op de markt zijn, dus particulieren moeten nu zelf aan de slag om hun huis levensloopbestendig te maken. Goed plan. Maar zou het niet ook goed zijn als het beleid mede werd gericht op de behoeften van de senioren die de volgende villavergrijzers dreigen te worden. Zij willen namelijk best verhuizen naar een koop- of huurappartement, als dat dan maar tegemoet komt aan de wensen van hun huidige levensstijl. Dat betekent een ruime huiskamer, een keuken uit het zicht, maar binnen ’t gehoor, twee slaapkamers (zodat mantelzorgers van verder kunnen logeren) en een ruime buitenruimte, waar je je zomerse verjaardag nog in de kring van kinderen en kleinkinderen kunt vieren. Dat is althans het lijstje van een avondje ‘ínspirerend wonen’, georganiseerd door en voor vitale 75-plussers. Hun oordeel over hun eigen woonsituatie nu: ‘te veel slaapkamers, te veel trappen, te grote tuin, te ver van de winkels’. Hun oordeel over het huidige aanbod van alternatieven: te weinig buitenruimte, te kleine huiskamer, te open keuken, benauwde halletjes en gangen (waar laten we de rolstoel én de rollator?).
Misschien mogen we van de overheid verwachten dat het ene gedaan wordt (mensen helpen hun woning geschikt te maken voor de derde levensfase) en het andere niet gelaten wordt: bouwen naar de behoeften van bepaalde doelgroepen en mensen verleiden de verhuisstap te nemen. Dan krijgen villa’s vast een tweede leven voor een volgende generatie. Of ben ik nu een optimist?
Marjolein Copier, tel. 442804
Bestuurslid Seniorenplatform
