Ingezonden: Bestemmingsplan bedrijventerrein Leersum

Met stijgende verbazing heb ik het redactionele artikel 'Nog altijd onzekerheid over het bedrijventerrein Leersum' in De Kaap/Stichtse Courant van donderdag 17 oktober gelezen.

Onzekerheid: Hoezo?

Het zal toch niet wáár zijn dat de gemeenteraad de grondspeculanten Janssen de Jongh en Beekhuis zomaar een boekwinst van minimaal tussen de 300 en 400 procent door de neus boort door tégen het huidige plan te stemmen? De boze brieven in De Kaap van Verlaan en Veldhuizen ten spijt?

Zijn er dan grondspeculanten? Als je vier tot vijf maal de gangbare prijs per hectare betaalt en je weet dat er wordt gesjoemeld met de rode contour waarbinnen je in principe mag bouwen, dan zou er sprake zijn van een wonder als er geen speculatie in het geding is. (Bron Grondprijs monitor 2012).

Een wonder is volgens de definitie van Hume: een gebeurtenis die tegen alle waarschijnlijkheden uit de natuurwetten indruist. Een dode die na een week opstaat en bij de patatboer een snack haalt. Overigens weet vrijwel iedereen dat het veranderen van een bestemming altijd winst voor de grondeigenaar oplevert, vandaar het verschijnsel rode contour.

Vanzelfsprekend geldt dat ook voor de geplande doorschuif van (naar verluid o.a. Multimate en de Caravanhandel) ongeveer tweehonderd procent zou mij in dit geval niet verbazen. Kassa voor Janssen de Jongh.

Is er nu sprake van de banaliteit van het kwaad in de cultuur van de gemeenteraad, zoals Hanah Arhrendt dit beschrijft? Zij definieert dit als 'iets volstrekt negatiefs: geen domheid maar gedachteloosheid'.

De raad die over het bestemmingsplan beslist, dient bij zichzelf na te denken of hoe ze het winstbelang van de speculanten wil afwegen tegen het historische- en natuurbelang.

Van een dwingende noodzaak kan, zoals ten minste blijkt uit verschil tussen het moment van tervisielegging en het gesjoemel daaromheen enenerzijds en de geplande datum van gewijzigde vaststelling anderszijds, geen sprake zijn. De dwangsom met zes nullen is niet te onderbouwen omdat de projectontwikkelaar handelt op eigen risico en is door de wethouder bedoeld als dreiging en is niet relevant. Gederfde winst kan in dat zesnullenbedrag niet zijn begrepen. Zou dat zesnullenbedrag genoemd zijn in de anterieure overeenkomst dan heeft de verantwoordelijke bestuurder onverantwoord gehandeld.

Het bovenstaande zal als apodictisch worden beschouwd en het zou dus een wonder zijn als de gemeenteraad niet terug zou vallen op de sociaal erkende functie van cliché's en gedragscodes (partijbelangen en stemcode) die haar beschermen tegen de werkelijkheid. Zie de affaire rond het gemeentekantoor.

FW Tymann, Leersum.