Ingezonden: 'Waar blijven de bonnetjes?'

Aanstaande zaterdag is het dan zover: de bewoners van de gemeente Utrechtse Heuvelrug kunnen voor het eerst het door hen gefinancierde gemeentekantoor bewonderen in het kader van de duurzame huizenroute.

Tweeënhalf jaar geleden vroegen 6000 inwoners de gemeenteraad middels een petitie zich nog eens goed te beraden over de bouw van een nieuw gemeentekantoor. Naast tal van kritische kanttekeningen waren ook de financiën een belangrijk punt van aandacht. De (vastgoed-) crisis was reeds in volle gang en er werd gevraagd of alle gemaakte positieve berekeningen wel klopten.

Waarom had dat aspect de interesse van zoveel inwoners? Om de eenvoudige reden dat de 'hypotheek' door die inwoners wordt verstrekt. Als een particulier een hypotheek aanvraagt, kijkt de bank goed naar de middelen die hij of zij op voorhand meebrengt door verkoop van de oude woning. Die risicoanalyse bepaalt of de bank het avontuur met de klant aangaat. Bij het gemeentekantoor ging het anders: de plannen werden zonder inspraak van burgers gemaakt, terwijl de nog onbekende middelen door hen bijeengebracht dienen te worden en de later vastgestelde tekorten evenzeer. Een creditcard zonder limietbescherming.

NVG becijferde dat wij het duurste gemeentekantoor (gerekend per ambtenarenwerkplek) van Nederland konden zien verrijzen voor 26,1 miljoen. In het voorjaar van 2011 haastte 'wethouder P' zich te melden dat zestig procent (ruim 15 miljoen) van dat bedrag kon worden gefinancierd door de opbrengst van de oude gemeentekantoren en dat er al sprake was van verkochte panden en grote belangstelling voor de rest. Enkele maanden geleden is die positieve prognose door de huidige 'wethouder H' drastisch bijgesteld. Hij houdt het er op dat de oude kantoren mogelijk acht miljoen zullen opbrengen, dat is ongeveer de helft van de enthousiaste inschatting van zijn illustere voorganger.

Op naar de volgende bijstelling?

Ondertussen is er in de tweeënhalf jaar die we nu verder zijn nog nooit iets bekend geworden over een mogelijke verkoop van de oude kantoren en een feitelijk gerealiseerde opbrengst in euro's. Waar blijven de lang beloofde bonnetjes? Het mag toch duidelijk zijn dat de financier/sponsor van dit avontuur nieuwsgierig is naar het verschil tussen 26,1 miljoen de gerealiseerde opbrengst voor de oude panden die nog steeds onbekend is. Waarom? Omdat elke euro die ontbreekt ten opzicht van de voorgespiegelde prognose zoals door inwoners voorzien zal moeten worden bijgepast via: de hondenbelasting, het korten op ouderenzorg, bezuinigen bij Welnúh, de overhaaste verkoop van al het andere gemeentelijk vastgoed, korten onderhoud van groen (behalve de weelderige sprookjestuin bij het gemeentekantoor), de verhoogde WOZ enzovoorts.

Zolang niet vaststaat wat dit avontuur de burger nu eigenlijk echt gaat kosten is de vraag wat we op 5 oktober in opmaat naar 10 oktober moeten 'vieren'; De dag van de duurzaamheid, of het debacle : 'hoe duur is onbedachtzaamheid?'

Anne van Doorn