Liefdesverklaring aan gamba

11 juni 2009 om 00:00 Nieuws

Als vurig pleitbezorger voor de viola da gamba kun je hem zonder twijfel de gamba-goeroe noemen van dit moment. Het instrument was zeer geliefd in de zeventiende en achttiende eeuw en stond in hoog aanzien in kringen rond Lodewijk XIV. En Ralph Rousseau vertelt de ene anekdote na de andere, alsof hij alles zelf heeft meegemaakt.

AMERONGEN – Ralph Meulenbroeks kennen we tegenwoordig ook als Ralph Rousseau. Dat laatste allitereert erg prettig, maar bovendien – en dat is veel interessanter – wordt verwezen naar die illustere voorvader van moeders kant, de beroemde filosoof Jean-Jacques Rousseau. En het valt niet te ontkennen: er is sprake van enige gelijkenis, voor wie het wil zien. Maar Ralph Rousseau is niet alleen in naam verbonden met de Verlichting.

door Marianne Heijmans

Rousseau is een geziene gast op Amerongen. Vorig jaar verzorgde hij het ‘voorprogramma’ bij de film Tous les Matins du Monde. Ook concerteerde hij er eerder met Rémy Baudet en Pieter Jan Belder, en is de cd Back with Bach opgenomen in het koetshuis aan de vooravond van de grote verbouwing ervan. Zondag trad Rousseau aan met het Matangi Kwartet en contrabassist Hein van de Geyn. Op het progamma Chansons d’Amour, naar de nieuwe cd met het Matangi Kwartet, dat volgens ingewijden hoge ogen gooit op het jaarlijkse Edison Klassiek-gala aanstaande donderdag.

Het Franse chanson zoals de meesten van ons dat kennen – Edith Piaf, Jacques Brel – heeft een voorgeschiedenis die teruggaat tot in de Middeleeuwen, toen troubadours en trouvières hun teksten op muziek zetten. Zo’n lied met refrein heeft een min of meer vaste vorm, waar veel later ook het instrumentale Rondeau uit voort is gekomen. Het is een leuk idee om, zoals zondag, 20e-eeuwse chansons rug-aan-rug te combineren met 18e-eeuwse instrumentale stukken voor gamba, in feite dus instrumentale chansons. De muzikale rode draad vlecht zich op die manier moeiteloos langs oude en nieuwe genres en laat zien dat oude muziek niet eens zo oud is als lijkt en dat Edith Piafs Sous le ciel de Paris en Louis de Caix d’Hervelois’ La Montguichet elkaar prima verdragen.

Ook de viola da gamba, zondag vooral als representant van de menselijke stem, vlijt zich gewillig in de warme armen van het strijkkwintet. Het enthousiasme waarmee Rousseau, Van de Geyn en Matangi zich stortten op de muziek werkte aanstekelijk op het publiek, dat zich na de nogal ingewikkelde chaconne La Buisson van Antoine Forqueray volledig liet gaan op Michel Depech’s Pour un flirt (avec toi).