Mendelssohn gloedvol vertolkt

19 maart 2009 om 00:00 Nieuws

Vrijdagavond klonk eveneens een dergelijke lekkernij aan composities, verzameld rond de persoon van Felix Mendelssohn-Bartholdy. Het zijn muziekstukken waarvan je een aantal niet alleen zelden aantreft, maar ook het bestaan ervan zelfs niet vermoedt, zoals het Septet in D-groot op. 88 (1832-33) voor viool, altviool, cello, contrabas, klarinet, hoorn en piano van de joods-Boheemse componist Ignaz Moscheles (1794-1870). Moscheles was niet alleen bevriend met Ludwig van Beethoven, maar onderhield ook warme banden met Mendelssohn. Geschreven voor de Philharmonic Society in Londen ademt het stuk de geest van die tijd met een briljante pianopartij - natuurlijk door de componist zelf gespeeld tijdens de première - en een vriendelijk algeheel karakter met nog behoorlijk Beethoveniaans klinkende hoekdelen. De bezetting, de transparante structuur van de partituur en de speelse lichtheid waarmee strijkers en blazers communiceren brengen het in de lijn van Beethovens beroemde Septet in Es-groot op. 21.

Indrukwekkend ‘Lied ohne Worte’ in Maartenskerk DOORN - Het concertseizoen ‘Muziek in de Maartenskerk’ is nog nooit zo gevarieerd geweest. Een indrukwekkende reeks concerten - zowel wat programmering als uitvoering door leden van het Koninklijk Concertgebouworkest betreft - ligt reeds achter ons, maar de seizoensagenda belooft nog een en ander aan muzikale heerlijkheden voor de komende maanden. Zoals het komende ‘passieprogramma’ met de onvergetelijke ‘Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze’ van Joseph Haydn.

door Marianne Heijmans

‘Lied ohne Worte’

De hoofdzaak van de avond - we waren immers ‘Bij Mendelssohn in Leipzig’ - waren natuurlijk Mendelssohns ‘Lied ohne Worte’ in D-groot op. 109 (1845) en diens Zesde strijkkwartet in f-klein op. 80 (1847). Dit ongekend donker gecomponeerde kwartet schreef hij na de dood van zijn geliefde zus Fanny, die hij, volledig gebroken door haar onverwachte overlijden, slechts met een half jaar zou overleven.

De diepe verslagenheid, machteloosheid en het verdriet spreekt uit ieder maatdeel, aangrijpend vertolkt door violisten Arndt Auhagen en Eke van Spiegel, altviolist Edith van Moergestel en cellist Fred Edelen. Ook het zonnige en lyrische ‘Lied ohne Worte’ klonk indrukwekkend en warm in de interpretatie van Edelen en - speciale gast van die avond - pianist Frank van de Laar. Dat gold ook voor Joseph Joachims ‘Hebräische Melodien’ op. 9 voor altviool en piano.

Overigens zijn de inleidingen op de concerten, al dan niet gegeven door de musici zelf, een briljante vondst. Het publiek leert bijvoorbeeld over het waarom van de programmakeuze, krijgt de technische achtergrond van een stuk uitgelegd of hoort een flink aantal kostelijke anekdotes. Vanavond gaf de programmeur zelf een toelichting, die helaas niet bij iedereen in goede aarde viel. De goede man rondde zojuist zijn tweede wat onhoorbaar gelispelde Engelse citaat af, toen hij met een nurks ‘Genoeg!’ van een van de achterste rijen in het middenschip richting consistorie werd verwezen.