‘Je bent trots op je collega’s’

20 november 2008 om 00:00 Nieuws

Als dank ontving Rob een oorkonde en een grootkruis. Zijn afscheid heeft meerdere oorzaken: ,,Enerzijds ben ik natuurlijk hard nodig in mijn bedrijf zodat ik eigenlijk te weinig tijd overhoud om een reële inzet waar te maken. Anderzijds is het ook zo dat mijn klanten er tegenwoordig anders tegenaan kijken. Vroeger was het zo dat een klant, als ik een oproep kreeg, het normaal vond dat ik direct opstapte. Kwam ik dan weer terug, dan was hij vaak belangstellend naar wat er gebeurd was. Tegenwoordig wordt er bedenkelijk gekeken als ik, onder het werk, er tussenuit moet na een oproep. Een derde reden heeft te maken met gezondheidsproblemen die zich onlangs bij mij manifesteerden.”

Rob van de Heuvel neemt afscheid van brandweer MAARN - Voor brandwacht Rob van de Heuvel breekt na 25 jaar vrijwilligerswerk een andere tijd aan. Afgelopen vrijdag nam hij afscheid van de brandweer. Hij werd toegesproken door Bert van Kooten die Rob een sfeermaker en een uitstekende penningmeester noemde. Bert sprak vervolgens zijn mond voorbij, door te zeggen dat Rob vanaf nu het jongste erelid werd. Maar zoals het bij de brandweer gaat: de goede onderlinge sfeer strijkt alle oneffenheden glad.

door Han Overkamp

Door zijn oom, die destijds commandant was, is hij op 19 jarige leeftijd bij de brandweer gekomen. ,,Ik werkte toen voor de Bremstee, onder ander bij de gemeente, maakte mij dus al min of meer verdienstelijk voor de gemeenschap en een functie bij de brandweer lag min of meer in het verlengde daarvan.

Vrijwel direct nadat ik begonnen was, wist ik dat ik de goede keus had gedaan. Je doet dankbaar werk en je hebt met je collega’s een heel speciale, meestal onuitgesproken, band. Je bent trots op elkaar, je deelt moeilijke en zware momenten met elkaar en je kunt goed lachen tijdens feestjes. Ja, ik ben nu eenmaal een gezelligheidsdier en sta meestal als eerste op de dansvloer.”

De afgelopen 15 jaar was Rob ook penningmeester. Zijn vasthoudendheid in het innen van de bijdragen van de donateurs werd geprezen afgelopen vrijdag. ,,Die bijdragen gebruiken we voor ons jaarlijkse uitje. Dan is het logisch dat alles beetjes helpen.” Rob zal het uitrukken het meeste missen, denkt hij. ,,Die alertheid die je altijd over je hebt; ik kan opeens weg moeten. Dat is een speciaal gevoel.” Aan de andere kant laat hij het werk graag aan de jongere lichting over, omdat er langzamerhand veranderingen plaats vinden waar hij zich minder bij betrokken voelt. Zo is daar de toegenomen regelgeving, de verzwaarde opleidingseisen en afgenomen interesse in elkaar door de drukke privé werkzaamheden van een ieder. ,,Het wordt bijvoorbeeld ieder jaar moeilijker om de bus vol te krijgen voor een dagje uit. Wat ook veranderd is, is de aard van het werk. Was het vroeger meestal brand(je) blussen, nu vormen de ongevallen de hoofdmoot van het werk en zijn er vaker slachtoffers te betreuren.”

Rob blijft bij de brandweer betrokken als instructeur. Hij gaat ex collega’s en nieuw aangeworven mensen leren hoe ze bomen moeten zagen. Gezien de toename van het aantal stormen een vaardigheid die steeds vaker van pas zal komen.