Maarsbergen is strijdlustig
30 oktober 2008 om 00:00 NieuwsGesteund door projectleider Jan Bosma en zijn collega Hans van Kempen lichtte wethouder Robbert Waltmann toe dat in de structuurvisie de meest vergaande variant is weergegeven en roept hij op te reageren, zowel in positieve als negatieve zin. De discussieversie van de structuurvisie kan dan worden aangepast tot een voorstel dat voorgelegd wordt aan de raad. ,,Het is een belangrijk stuk, een structuurvisie is in de wet Ruimtelijke Ordening de kapstok voor het maken van bestemmingsplannen. Het vaststellen van een structuurvisie biedt de gemeente de kans om de regie te voeren over het eigen gebied en daarin een gesprekspartner voor de provincie te zijn.”
door Monique José Timmermans
Met name de inwoners uit Maarsbergen zijn boos over de wijze waarop met ‘hun’ dorp wordt omgesprongen. Het groene karakter wordt naar de mening van velen verkwanseld ten behoeve van een regionaal verkeersknooppunt met station en een woonwijk van 3.000 woningen. ,,Dit dient niet ons belang. Gemeente, u bent er voor ons, wilt u met ons meedenken?” Daarboven komt de onvrede met de geringe tijd die de burger heeft om inhoudelijk te kunnen reageren op de visie.
Twijfel is er ook ten aanzien van de haalbaarheid van de voorstellen. ,,Er passen geen 3.000 woningen op dat stuk grond. In geen van de plannen van de NS wordt gesproken over een station in Maarsbergen”, was een reactie. En men wijst op reeds bestaande regelgeving, visies en plannen van diverse organisaties waarmee deze structuurvisie geen rekening houdt. Volgens de gemeente echter is dit een bewuste keus: ,,Ons uitgangspunt is wat we er zelf van vinden, ook al bestaat er beleid over.” Hetgeen de vraag uit de zaal oproept: ,,Is de gemeente niet een tikje arrogant om alles zelf te willen regelen, daar waar over veel onderwerpen al is nagedacht door overheden of belangenvertegenwoordigers?”
Woningen
Het aantal van 3.000 woningen is niet uit de lucht gegrepen. ,,Dat aantal is de ondergrens om voorzieningen zoals scholen en winkels in het dorp bestaansrecht te geven”, aldus Hans van Kampen. Maar aan die voorzieningen hebben de inwoners geen behoefte: ,,We moeten zuinig zijn op onze natuur. Voor de rust zijn we hier komen wonen en dat we voor onze boodschappen naar Woudenberg of Doorn zouden moeten wisten we. Belangrijk is om het lokale verkeer tussen dorpen de ruimte te geven en het doorgaande verkeer eromheen te leiden. Door het sluiten van provinciale verbindingswegen, trek je het verkeer naar de beperkte routes die wel open blijven, zoals bij Maarsbergen.”
Met een sprookje van de bewoner van Landgoed Maarsbergen, waarbij de visie als gebakken lucht in rook opgaat, werd de avond afgesloten.
