Acht marathons in de bergen
7 augustus 2008 om 00:00 NieuwsDe Transalpine Run bestaat uit acht etappes, totaal een route van 300 km, waarin 14.200 meter hoogte wordt overbrugd. De start is op 30 augustus in het Duitse Ruhpolding. Het einde is op 6 september in het Italiaanse Sexten (Dolomieten). Daartussen de Oostenrijkse Alpen. Elke dag start de volgende etappe in het dorp waar de dag ervoor de aankomst was.
door Monique José Timmermans
Hoogteverschillen
De heren hebben al bergmarathons gelopen, zoals in juli in Davos. ,,Maar het is voor het eerst dat we hieraan meedoen. Voor dit jaar heeft de organisatie een nieuwe route uitgestippeld. Ik schat dat 10 à 20% over asfalt zal zijn, 30 à 40% hoogalpine - boven 3.000 meter, waar je dus ook te maken krijgt met sneeuwomstandigheden - en zo’n 50% vergelijkbaar met de paden hier in de Heuvelrug. Als Nederlanders staan we gelijk al op achterstand, dat klimmen en dalen kom je hier niet tegen, daarom trainen we ook veel in het Sauerland”, vertelt Renes.
Voorbereiding
De voorbereiding gaat volgens het trainingsschema van de organisatie. Van Eekeren vertelt: ,,Ik probeer me er zo veel mogelijk aan te houden. Maar het is moeilijk om de balans tussen werk, gezin en deze voorbereiding te houden. Ik ben mentaal enorm gefocussed op de Transalpine Run, alhoewel de gebeurtenissen met Wilco van Rooyen (beklimming K2), die ik zeer goed ken - samen beklommen we de Mont Blanc - deze Run en de voorbereiding even in een totaal ander licht zette.”
De wisselende natuurlijke omstandigheden stellen ook eisen aan de uitrusting. ,,We dragen speciale trillrunning schoenen, een soort combinatie van hardloopschoenen en lichte bergschoenen. Daarnaast heb je verplicht lange broek, jasje, muts en handschoenen bij je. Een gezondheidsverklaring is gek genoeg niet gevraagd. Daarin is de hele hardloopwereld nog erg simplistisch”, meent Renes. ,,Wel verplicht is dat je samen loopt. Daaraan hebben we moeten wennen, je tempo aan elkaar aanpassen. Het heeft als voordeel dat je elkaar weer oppept, je zit er nooit tegelijkertijd doorheen.”
,,De omgeving is een belangrijke motivatie, de marathon van Rotterdam zullen we nooit lopen. Natuurlijk komt het moment dat je moe en chagrijnig wordt, dan zie je de natuur niet meer, alhoewel als je naar boven gaat let je altijd op; hoeveel lucht zie ik, zijn er nog bomen? Daaraan meet je af hoe ver je nog moet.” Voor Leo van Eekeren is het hardlopen de oerbeweging van de mens. ,,Vroeger liepen mensen dagen achter het wild aan om het te vangen. Maar vooral is passie voor de natuur mijn voornaamste reden om mee te doen, naast passie voor het oorspronkelijk van de mens. Niet per auto, kabelbaan of vliegtuig, maar te voet (zoals het bedoeld is), zo’n bergketen oversteken hoort bij de oorspronkelijke mens. Mentale en fysieke grenzen opzoeken en verleggen in een schitterende omgeving, hoe langer ik erover praat, hoe meer zin ik krijg.”
