Maarsbergen voor de oorlog
31 juli 2008 om 00:00 Nieuws,,Het zijn mijn herinneringen aan de tijd dat ik in Maarsbergen woonde, het beeld dat mij als kind is bijgebleven. Mensen uit die tijd heb ik nauwelijks kunnen opzoeken om erover te praten, ze zijn allemaal dood.”
door Monique José Timmermans
,,Ik kwam in 1930 als zesjarig jongetje in Maarsbergen omdat mijn vader hoofd van de school werd en ging er als twintigjarige na de oorlog weg. Maarsbergen was in die tijd een echt boerendorp met enkele grootgrondbezitters. Als schoolhoofd behoorde mijn vader met de dominee tot de notabelen van het dorp”, aldus Roos.
Toen al was Maarsbergen een ‘verkeersknooppunt’. Het station maakte van Maarsbergen een belangrijke plaats in de omgeving, het was een station in de rimboe volgens Roos, die bij de verhuizing vanuit Amsterdam ook met de trein aankwam. Vanuit Amersfoort en Tiel kwamen de diligences om mensen naar de trein te brengen en er werden veel kolen over deze spoorlijn vervoerd.
Schoolhoofd
,,Dat mijn vader schoolhoofd was, speelt een belangrijke rol. Het gezin was mede daardoor erg verbonden met de Maarsbergse gemeenschap. In Maarn was in die tijd nog geen school, dus alle kinderen uit de omtrek kwamen naar Maarsbergen. De school was toen gevestigd in het gebouw aan de Woudenbergseweg dat nu bekend staat als “De Heeren Hendrik” (achter het tankstation) en er zaten ongeveer honderd leerlingen op. Veel voor zo’n klein dorp, maar gezinnen met twaalf tot vijftien kinderen waren normaal. Een totaal andere samenleving dan nu. Mensen waren nog horig aan het kasteel (familie De Beaufort) en veel werkten er ook bij de familie Van Beuningen. Burendiensten herinner ik me nog: met Pasen kreeg je eieren en boeren brachten mest voor de tuin.”
Later vestigden zich in Maarsbergen ook veel renteniers. Op hen had de mooie streek aantrekkingskracht. En veel ‘dropjes’ herinnert Roos zich, dat waren mensen die uitgestoten waren uit de familie. ,,Bijnamen waren sowieso gebruikelijk en handig aangezien kinderen altijd naar (groot)vaders werden vernoemd. Zelf was ik ‘t Zeuntje (zoontje van het schoolhoofd).”
Kerkklok
Ter nagedachtenis en als eerbetoon aan zijn moeder tekent Pieter Roos het verhaal van de torenklok op. ,,Het stoorde mijn moeder dat er geen toren met klok op de kerk zat. Met de organisatie van een bazaar op het schoolplein werd het geld voor het uurwerk en een luiklok vergaard. Boer Verbeek heeft toen het bedrag voor de toren voorgeschoten - en zoals na zijn dood bleek heeft niemand het hem toegezegde geld terugbetaald. Ten tijde van het 50-jarig bestaan van de kerk klonken de klanken van de nieuwe kerkklok en van de luiklok over Maarsbergen.”
uWie belangstelling heeft voor het document van Pieter Roos kan dit bestellen door €25,- over te maken op rek.nr. 539407 t.n.v. P.V. Roos te Ermelo, toezending per post volgt.
