Afscheid van een commandant

1 november 2007 om 00:00 Nieuws

Misschien gooit hij straks weer eens een hengeltje uit. Thuis wacht hem wat schilder- en behangwerk. Eigenlijk is hij er nog niet zo mee bezig, het leven na de brandweer. Als Harm Stoel op 1 december 2007 officieel brandweerman af is, heeft hij er ruim 39 jaar opzitten bij de brandweer. Toen de geboren Maarnaar 6 jaar oud was, brandde het ouderlijk huis tot de grond af. Of dat ermee te maken heeft dat hij brandweerman werd? ,,Mogelijk, maar net als veel jongens, had ik een fascinatie voor de brandweer. Je haalde in die tijd je pak en je laarzen en je was brandweerman. De volgende dag stond ik een hele dag bij een grote brand bij de Maarnsegrindweg,” zegt Stoel vanachter zijn bureau in de villa naast het oude gemeentehuis van Maarn.

,,Altijd al fascinatie voor de brandweer’’ MAARN/ MAARSBERGEN - De brandweer neemt afscheid van hun postcommandant en collega brandweerman. Bewoners van Maarn en Maarsbergen zullen het moeten doen zonder branweermens Harm Stoel. Dienstbaar met een groot hart voor de menselijke maat.

door Gerrit Oskam

Sinds de herindeling maakt hij, als ambtenaar repressie en postcommandant Maarn-Maarsbergen deel uit van het brandweermanagement van de gemeente Utrechtse Heuvelrug.

Met een glimlach kijkt hij terug op vroeger toen de alarmering nog met een sirene ging. ,,Dan stapte je in de nacht op je brommertje en reed naar de brandweergarage. Was er niemand! Dan bleek dat je de sirene van Woudenberg had gehoord omdat de wind deze kant op stond.’’ In 1985 werd vrijwilliger Stoel commandant van de brandweer Maarn Maarsbergen en werd hij gedeeltelijk beroeps, in dienst van de gemeente Maarn. Daar maakte hij kennis met het ambtelijk apparaat. ,,We zitten hier niet slecht in de spullen maar de huisvesting van de brandweer had ik hier toch graag anders gezien. Ongeveer 20 jaar geleden werd daar voor het eerst over gesproken. Ik heb 7 burgemeesters ‘versleten’ maar we zitten nog steeds niet centraal onder dak tussen Maarn en Maarsbergen.’’

Hij maakt er geen geheim van: hij had liever afscheid genomen vanuit een nieuwe brandweerkazerne. Om efficiënter te kunnen werken maar ook naar ‘zijn’ vrijwilligers, als blijk dat bestuurders hen serieus nemen voor alles wat ze doen. Als Harm het over ‘zijn’ vrijwilligers heeft, spreekt de mens Harm Stoel. Algemeen commandant Roumans maakte in de regio Utrecht al kennis met Stoel en leerde hem kennen als een man die, ook regionaal altijd op de bres stond voor de brandweervrijwilliger.

Roumans: ,,Harm is zeer deskundig maar de laatste twee jaar heb ik ook gemerkt dat hij niet alleen zijn vrijwilligers goed kent, maar ook alles weet van de inwoners van Maarn en Maarsbergen. Hij heeft persoonlijk altijd veel aandacht voor de slachtoffers en zijn mensen in moeilijke omstandigheden.’’ Zelf ziet Stoel die zorg als vanzelfsprekend. ,,Een kleine brand is voor ons vaak routine. Dat brandje komt wel uit. Maar dan begint het pas voor de slachtoffers. Maar ook een vrijwilliger die thuis narigheid heeft, kan niet zo goed in zijn vel zitten als die iemand moet redden. Daar moet je veel aandacht aan schenken.”