,,Emotie van mij afschrijven’’

6 september 2007 om 00:00 Nieuws

,,Het lijkt een vreemde combinatie. In mijn werk voor de dansschool ben ik heel erg naar buiten gericht bezig. Maar ik heb het altijd in mij gehad om als het wat moeilijker ging iets van me af te schrijven, al van af mijn dertiende jaar,’’ begint Helma Zenner (48) haar verhaal. ,,Als ik het ergens moeilijk mee heb en ik ga een eind wandelen in het bos, loop ik wat te mijmeren en komen spontaan dingen in mij op. Dat heeft geresulteerd in een aantal gedichtjes waarin ik emoties van het moment heb vastgelegd en waarmee ik dan tot bezinning wordt gebracht.’’

Helma Zenner schrijft boekje met gedichtjes LEERSUM - Bijna iedereen kent Helma Zenner-Ambuul als een energieke vrouw, intensief bezig met lesgeven, demonstraties verzorgen, uitvoeringen organiseren. Maar zij heeft ook een andere kant, een kant die wat minder uitstraling heeft, maar wel degelijk hoort bij haar mens-zijn. ,,Dan moet ik mijn emotie van mij afschrijven.’’

door Jan Meijer

Helma Ambuul groeide op als enig kind van Theo en Coby Ambuul. ,,Dat schiep een hechte band met mijn ouders, zij hebben mij zóveel gegeven. Toen mijn vader plotseling overleed heb ik geen tijd gehad om van hem afscheid te nemen. Misschien daardoor heb ik een nog hechtere band met mijn moeder opgebouwd en hebben wij heel veel van elkaar genoten. Toen zij ziek werd en uiteindelijk in het hospice terecht kwam, heeft dat voor een ommekeer gezorgd. Het heeft me anders in het leven gezet. De dichterbij komende dood heb ik verwerkt door het schrijven van gedichtjes en toen kwam de gedachte op: ‘waarom doe ik er niets mee?, anderen kunnen er misschien ook iets aan hebben.’ Ik ging op zoek naar een uitgever en zo is nu het eerste boekje ‘De Kleur van Leven’ verschenen. De omslagfoto van een bewolkte hemel symboliseert het gevoel dat er altijd wel ergens een lichtpuntje is te vinden.’’

Ze wil bewerkstellingen dat anderen ook dat lichtpuntje ontdekken. ,,Ik heb de warme en oprechte zorg voor mijn moeder in het hospice ondervonden en werk daar nu ook als vrijwilliger. Ook ga ik elk jaar in Portugal in een kuuroord werken, waar mensen de stilte en rust kunnen vinden die ze op dat moment nodig hebben. En als ik dat zelf nodig heb, ga ik terug naar mijn geboorteplaats Hoorn. Daar praat ik met mensen die mijn ouders goed hebben gekend, dan voel ik die band weer waar ik zoveel aan heb te danken.’’

De gedichtjes in het boekje gaan over van alles, maar zijn altijd positief. Zoekend naar een voorbeeld komt Helma met ‘Leven’.

Het leven is leren accepteren

Dat alles gaat zoals het gaat

of je nu verdrietig bent

of alleen maar kwaad

Natuurlijk mag je treuren

En zeuren om je lot

Vergeet niet, het duurt maar even

Dus ren je maar weer rot

Dit getuigt van veerkracht en daarom denkt Helma Zenner ook al na over een tweede boekje. ,,Dat gaat over moeilijke en over mooie dagen. Maar ook wil ik iets doen voor kinderen, want ook die hebben soms hulp nodig om iets te verwerken.’’

Helma Zenner, ‘De Kleur van Leven’. Uitgeverij boekscout.nl. ISBN 978-90-8834-111-3 € 12,95. Verkrijgbaar in de boekhandel.

advertentie
advertentie