Een rustiek pleintje in het bos

DRIEBERGEN - ,,Ik heb het gevoel dat hier voorlopig niemand gaat verhuizen, de bewoners hebben hier meer binding met de plek dan gewoonlijk het geval is”, zegt Katja van der Valk. Ruim tien jaar geleden bracht zij een groepje mensen bijeen met als doel een woonproject met duurzame sociale en ecologische componenten te verwezenlijken. Het werd een lange weg met tal van obstakels die volgens Katja dankzij ‘humor, doorzettingsvermogen, sociale samenhang en veel relativeren’ overwonnen werden. Medio vorig jaar was het doel van de Vereniging Zonnespreng, waarin het gezelschap zich verzameld had, eindelijk bereikt. Verscholen in het groen van een stuk grond aan de Drieklinken dat ooit tot de Zusters Ursulinen behoorde, is een uniek woonwijkje verrezen met een opmerkelijke relaxte en harmonische sfeer. Initiatiefnemer Katja van der Valk en Riny van Betten, de huidige voorzitter van de Zonnespreng, vertellen hoe het verblijf in deze ‘woondroom’ bevalt.

door Jan de Beer

Kenmerkend voor de wijk is volgens hen dat de bewoners bij de ontwikkeling voortdurend alles zelf bepaalden: ,,Steeds hebben we met elkaar gezocht naar de beste manier om iets te realiseren. Iedereen heeft zijn wensen kunnen uitspreken en daar is één geheel van gemaakt. En dat geheel is meer geworden dan de som der delen.”

De wijk ademt de sfeer van een hof. Auto’s zijn er niet te vinden, die staan elders geparkeerd langs het toegangspad. De twintig woningen zijn ondergebracht in een uit twee blokken bestaande bebouwing rond een rustiek pleintje. De bebouwing met kleurige houten betimmering loopt op van laag naar hoog en heeft een dak met begroeiing, een zogeheten sedumdak. Er zijn zonnepanelen, er is een warmtepomp, en er is volop gebruik gemaakt van ecologische verf en het milieuvriendelijke FSC-hout.

,,Wat er uiteindelijk gerealiseerd werd, wijkt wel een beetje af van wat wij eerst in gedachten hadden”, zegt Katja. ,,Dat heeft te maken met de kaders waar wij ons aan moesten houden, de bouwvlek diende kleiner te worden en daarom moesten we de hoogte in.” Natuurlijk werd dat bij de Zonnespreng geen standaard-verdiepingengebouw. De woningen, waarvan er niet één het zelfde is, liggen niet recht boven elkaar maar ‘verspringen’ en de twee blokken zijn op speelse wijze zodanig gesitueerd dat men niet bij elkaar naar binnen kijkt.

,,Er wonen hier nu in totaal 48 mensen, 31 volwassenen en 17 kinderen’’, vertellen Katja en Riny. ,,De meeste komen uit Driebergen en Zeist, maar er zijn ook mensen uit Utrecht, Amersfoort en Amsterdam. Er zijn 8 huishoudens die vanaf het begin bij het project betrokken waren. De belangstelling is ook nu nog steeds groot. We worden gemiddeld twee keer per maand gebeld met de vraag of er nog iets vrij is.”

Het wooncomplex bevat tevens enige sociale woningen, want volgens Katja en Riny behoort sociale rechtvaardigheid eveneens tot de ecologische beginselen: ,,Het was mogelijk om ook naar draagkracht te kijken, omdat we het geheel met elkaar gefinancierd hebben. De totale eigendom is ondergebracht bij een vereniging van eigenaren.”

Opvallend in de wijk is de ontspannen, vredige sfeer. Hoewel midden in Driebergen gelegen, dringt het dorpslawaai er nauwelijks door en klinken vooral de stemmen van kinderen die toevallige bosobjecten als speelattributen gebruiken. ,,Ik voel me heel veilig hier”, zegt Riny. ,,Je kent alle buren goed en er is altijd wel iemand die een oogje in het zeil houdt.” Het is overduidelijk dat in de Zonnespreng-wijk het nabuurschap een grote rol speelt, maar dat betekent volgens Katja en Riny ook weer niet dat alles gemeenschappelijk gebeurt. ,,We hebben een gemeenschapsruimte waar regelmatig iets plaatsvindt, maar we zijn ook allemaal erg op onze privacy gesteld. Het uitgangspunt is: je eigen huis is privé en de rest, zoals het bos beheren, doen we samen. We hebben onlangs bijvoorbeeld in het kader van de paddentrek met emmertjes gezamenlijk de padden overgezet.”

Nu de bewoners zich min of meer gesetteld hebben, wordt de aandacht op de inrichting en het onderhoud van de lommerrijke omgeving gevestigd. Aan de hand van de aanbevelingen uit de ecologische onderzoeken die destijds verricht werden, tracht iedereen een steentje bij te dragen aan de vervolmaking van het groene woongebied. Dat gebeurt met veel respect voor de bestaande beplanting en de historie van het gebied. ,,Het is immers niet zomaar een lap grond”, zeggen Katja en Riny. ,,Het is een heel bijzonder stukje Driebergen!”