'De muur staat op instorten'

13 april 2021 om 15:41

'Bij iedere storm houd ik mijn hart vast'

DRIEBERGEN ,,De situatie begint kritiek te worden”, laat Wouter van Berkum weten als hij op de muur wijst die de grens van zijn tuin vormt. Deze muur is het laatste overblijfsel van het in 1984 gesloopte Groot Seminarie en helt nu ver voorover. Een gesprek met Van Berkum waarin hij vertelt wat hij in de afgelopen jaren heeft ondernomen om de muur te behouden. Zijn pogingen strandden in de bureaucratie en bracht de hele kwestie in een impasse.

John Beringen

,,In totaal gaat het om veertien meter van de muur die in slechte staat verkeert”, licht hij toe. ,,En de oorzaak van het verval is wel aan te wijzen; aan de buitenkant, niet ver van de muur verwijderd, groeien twee acacia's waarvan de wortels de muur naar binnen hebben gedrukt. En dat is natuurlijk niet van de ene op de andere dag ontstaan waarbij ik benadruk dat ik niet in de afgelopen tijd met mijn duimen heb zitten draaien. Een paar jaar geleden heb ik dit al aangekaart bij de gemeente, maar mijn brieven, ook aangetekend, bleken op onverklaarbare wijze tussen wal en schip geraakt te zijn. Op één daarvan kreeg ik na ruim twee jaar antwoord.” Over de acacia's laat hij weten dat die indertijd gewoon gerooid hadden mogen worden omdat ze niet tot inheemse boomsoorten behoren. ,,Daar ben ik onlangs achter gekomen, maar deskundigen hadden mij dit al jaren geleden kunnen laten weten. Als die bomen toen waren gekapt, had de schade nooit zo groot kunnen worden.”

WAARDEVOL Een ander lastig punt vormt de status waar de muur onder valt. Van Berkum hierover: ,,De muur is aangemerkt als cultureel historisch waardevol object. Dan zou je verwachten dat er ook een instantie is die een zorgplicht heeft voor de muur, maar dat schijnt alleen het geval te zijn als het betreffende object onder een monumentenstatus valt. Die aanvraag is indertijd gedaan, maar die is afgewezen.”

Inmiddels is de muur gestut door de gemeente. ,,Ik vrees dat dit op den duur niet meer toereikend is”, merkt hij op. ,,Ik heb kleine kinderen en die mogen hier al niet meer spelen. Bij iedere storm houd ik mijn hart vast.”

In de laatste raadsvergadering heeft hij ingesproken en dit onderwerp nogmaals onder de aandacht gebracht. Heeft dat resultaat gehad? ,,Het is nog onduidelijk”, reageert Wouter. ,,Verschillende raadsleden hebben vragen gesteld, maar ik begreep dat ze niet allemaal op de hoogte waren van de situatie. Ik hoop dat er gemeenteraadsleden zijn die het probleem willen oppakken en agenderen bij B&W. De gemeente heeft laten weten dat de muur op gemeentegrond staat, maar geeft aan dat er geen geld is voor restauratie. Dat geloof ik wel, maar ik snap niet dat er dan geen fonds bestaat of gezocht kan worden voor dit soort gevallen. Op een gegeven moment meldde zich hier trouwens een aannemer die verklaarde dat die het stuk muur zou gaan afbreken, maar dat heb ik weten te voorkomen omdat er dan een open verbinding ontstaat tussen het openbare seminarieterrein en onze tuin.” Hij pakt een grote waterpas en plaatst deze bij de muur waardoor goed is te zien hoe ver de wand overhelt. ,,Zonder de stutten zou de muur al zijn omgevallen. De gemeente heeft overigens wel aangegeven dat we de muur zonder kosten mogen overnemen om vervolgens zelf een afscheiding aan te brengen, maar dat is uiteraard geen optie. Dan beloon je in feite het wanbeheer van de gemeente. Ik ben wel bereid om gedeeltelijk mee te betalen aan vervanging”, besluit hij.