[Grote zorgen] over
invulling jeugdzorg
Beste Jeugdzorg ZOU,
Ik wil jullie bedanken voor de hele fijne samenwerking die we al enkele jaren hebben gehad. Wij hebben heel veel kinderen, pubers en hun gezin mogen begeleiden. Dat heb ik, samen met mijn team van Opgroeiconsult! met heel veel liefde, inzet en toewijding gedaan. Vaak ook ten koste van onszelf, op tijden dat het eigenlijk niet uit kwam; maar ja.... geestelijke ondersteuning van jeugd valt niet altijd in een vast kader te stoppen. Ik heb onze samenwerking als heel vruchtbaar ervaren. Eigenlijk elk jaar gemerkt dat onze samenwerking professioneler werd toen jullie plotseling wijkgestuurd moesten gaan werken. In het begin was het behoorlijk zoeken, maar in de loop van de tijd is de ondersteuning vanuit de gemeente aan jeugd erg toegenomen in kwaliteit. En wij konden daarin meegroeien. Super fijn.
Ik ben echt in shock dat onze samenwerking nu gaat stoppen; geen begeleiding meer vanuit zoveel praktijken aan kinderen en jeugd en hun gezin. Verdrietig als ik daaraan denk. Zoveel moois opgebouwd. Zoveel inzet getoond vanuit beide kanten; en nu plotseling houdt het weer op. Nieuw bezuinigingsplan. In deze tijd waarin zoveel jongeren het zwaar hebben, depressief zijn en eenzaam zijn. Hoe kan dit nou????? De Inkoop van de regio ZOU is ervan overtuigd dat het goed komt; volgens hen is er voldoende ondersteuning vanuit de POH-GGZ van de huisarts. Echt??? Menen jullie dat??? Echt??? Hand op je hart dat dat kan? 250 kinderpraktijken weg-bezuinigen in deze tijd van corona? En dat opvangen bij de huisarts???? Ik ben gechoqueerd.
Met vriendelijke groeten,
Miriam van Ommeren
Opgroeiconsult!
Hierbij wil ik reageren op het artikel 'Stille ramp in de jeugdzorg gaande'. Ruim een jaar is mijn dochter onder behandeling bij Villa Kakelbont. In een periode dat het met haar niet zo goed ging, ben ik op zoek gegaan naar hulp. Via het dorpsteam werd haar een sova training aangeboden. Deze training was vreselijk, zij is er slechts één keer geweest. Het dorpsteam is uitgebreid door mij op de hoogte gesteld, waarom zij hier nooit meer één stap over de drempel zou zetten. Zelf had ik mij al georiënteerd op passende hulp. Ik kwam na een zoektocht uit bij Villa Kakelbont. Het regelen van een beschikking was een ramp om maar in termen van het artikel te blijven. Om mijn dochter toch de de hulp te bieden heb ik via de huisarts een verwijzing kunnen regelen, hierdoor was het mogelijk om de beschikking te regelen. De aanleiding van onze hulpvraag kreeg een andere wending toen er na onderzoek sprake bleek te zijn van een onderliggende diagnose. Onderzoek werd uitgevoerd door een andere zorgaanbieder wat zou betekenen einde beschikking Villa Kakelbont. Ongelofelijk dacht ik als moeder, hoe kan het in ons land zo geregeld zijn. Na veel bellen en uitzoeken heb ik het voor elkaar gekregen dat het onderzoek de behandeling bij Villa Kakelbont niet in de weg stond.
Je moet als ouder de weg weten in deze absurde regelgeving, assertief en doortastend zijn. Lang niet alle ouders van kwetsbare kinderen zijn hier toe in staat. In februari liep de beschikking wederom af, via het dorpsteam werd ik niet verder geholpen en er was na de diagnose nog wel degelijk nog een begeleidend hulpvraag. Via de huisarts is inmiddels de beschikking geregeld zodat mijn dochter haar hulp krijgt die zij naar verwachting nog enkele maanden nodig heeft.
Met deze reactie wil ik een bijdrage leveren aan het behouden van goede jeugdhulpverlening in onze gemeente. De deskundige kijk en expertise van Jaqueline Vuister mag niet gaan ontbreken in de Utrechtse Heuvelrug. Ik sta er ook zeker voor open om haar bij te staan in een gesprek met de gemeente om ons hard te maken voor deze hulpverlening!
Met vriendelijke groet,
H.B.
Wij zijn ouders van twee kinderen die extra zorg nodig hebben. Een dochter op ZMLK en een zoon op speciaal onderwijs. Wij zoeken altijd naar kleinschalige organisaties. Onze ervaring bij de grote organisaties is namelijk niet altijd erg goed. O.a. door veel wisseling van personeel. Dit komt niet alleen de kinderen niet ten goede, maar voor ons als ouders voelde het niet fijn dat we steeds weer
opnieuw ons verhaal moesten vertellen en er ondertussen concreet weinig hulp was in de zorg voor onze kinderen. Onze zoon heeft een hechtingsproblematiek en vooral voor hem zijn steeds wisselende hulpverleners niet fijn.
Wat ik heb begrepen vanuit de krant is dat het plan nu is om de kleinschalige zorg door praktijkondersteuners te laten doen. Dat betekent dat mijn kinderen misschien een paar uur hun verhaal kwijt kunnen en wij het dan als ouders zelf op mogen lossen. Hoeveel expertise hebben deze praktijkondersteuners? Kunnen zij het aan om zoveel kinderen op te vangen? Kunnen zij ook de begeleiding bieden die de ouders van deze kinderen nodig hebben? En de hulp die de kinderen zelf nodig hebben? Wij zijn zeer benieuwd waar wij na 1 juli met onze kinderen naar toe kunnen als de huidige vorm van jeugdzorg weg valt.
Onze kinderen met verschillende problematiek zijn op dit moment beide in behandeling bij verschillende vrijgevestigde zorgaanbieders. Wij zouden het zeer op prijs stellen als onze kinderen ook na 1 juli 2021 bij deze zorgaanbieders de zorg kunnen krijgen waar zij recht op hebben en dat dit vergoed blijft vanuit de gemeente aangezien de ziektekosten deze zorg niet vergoedt.
Familie Vedder
Transformatie in Jeugdzorg meer kwaliteit en laagdrempelig???
Beste geïnteresseerden,
Onze praktijk voor Integratieve Kinder- en Jeugdtherapie Hink Stap Sprong is voor kinderen die een steuntje in de rug kunnen gebruiken, bestaat nu ruim 15 jaar.
In 2015 hebben we een contract afgesloten met de gemeente Utrechtse Heuvelrug (ZOU). Sinds die tijd kunnen we meer kinderen en jongeren en hun ouders, de (psycho sociaal-emotionele) begeleiding bieden, die nodig kan zijn door allerlei omstandigheden gedurende een periode.
Steeds meer werken we samen met de consulenten van Dorpsteam Utrechtse Heuvelrug en weten we elkaar door middel van korte lijntjes te vinden.
Los daarvan hebben we in de loop van de tijd veel contacten opgebouwd met collega’s eerstelijns GGZ, huisartsen en andere vaktherapeuten.
Ook voeren we gesprekken met leerkrachten van scholen als dit bijdraagt aan de ondersteuning van kinderen en hun ouders.
Maatwerk, samenwerking en laagdrempeligheid is ons motto ten behoeve van gepaste zorg voor de kinderen/jongeren en ouders.
Om kwaliteit te kunnen blijven bieden en geregistreerd te blijven, zorgen we via onze beroepsvereniging VIT en koepel RBCZ voor de nodige na- en bijscholing, intervisie, visitatie, kwaliteitsbewaking etc.
Met stijgende verbazing lazen we in interviews in de plaatselijke krant, dat de wethouder en gemeente UH (ZOU) aangeeft te gaan voor kwaliteit en laagdrempeligheid in de Jeugdzorg in onze gemeente….???
Tegelijkertijd is haar plan om per 1 juli de contracten op te zeggen met die groep vaktherapeuten, die gaat voor kwaliteit, samenwerking en laagdrempeligheid. Het gaat hier om 250 praktijken met één of meerdere therapeuten!
En dat gebeurt in deze tijd, waarin de zorg om kinderen en jongeren alleen maar toeneemt en de problematiek ten gevolge van de coronacrisis juist deze groep zo ernstig treft. (Zie bv. artikel Volkskrant van 25 februari jl. over kwetsbaarheid van pubers.)
De Jeugdzorg in onze gemeente zal nu grotendeels in handen komen van grote instellingen, met almaar toenemende wachtlijsten en/of kan terecht komen bij de basis GGZ.
Om die laagdrempeligheid te waarborgen is het voorstel van de wethouder om de praktijkondersteuners van de huisartsen (de POH’s) in te zetten. Dit is naar ons idee totaal niet haalbaar. Ieder kind en zijn/haar gezin is uniek en heeft maatwerk nodig!
Hoe kijken de huisartsen in onze gemeente naar deze Transformatie Jeugdzorg?
Wethouder en gemeente UH, ik vraag u in het belang van de kinderen en jongeren uit UW gemeente deze transformatie dringend te heroverwegen!
'It takes a village to raise a child'
H. Kamphuijs, P. Allan
Praktijk Hink Stap Sprong
Mijn zoon van 7 met acuut geestelijk lijden kon via het sociaal dorpsteam snel gekoppeld worden aan kundige hulp in de woonkern zonder wachtlijst. Hij is zeer goed geholpen en ik gun dit ieder kind in de knel. De jeugdzorg is sinds 2015 ten tijde van de overheveling naar gemeenten, uitgekleed en kapot bezuinigd. Er is gehandeld vanuit commercieel perspectief met de korte termijn voor ogen. Terwijl zorg niet over winst mag gaan en het kortetermijndenken enorm veel schade oplevert. Onze jeugd is de toekomst, als je die nu laat stikken betaal je dit als maatschappij later dubbel en dwars door toegenomen verslavingen, psychiatrische opnames en verwarde mensen.
Onze jeugd verdient onze aandacht, aanmoediging, onze erkenning en onze hulp van ouders, leerkrachten en hulpverleners. De hulpverlening moet snel voorhanden kunnen zijn en bij voorkeur in de woonkern van de jongere in de knel. De regionale hulpverlening kent de scholen van de omgeving, kent bijvoorbeeld het aanbod sporten en kunstbeoefening kan daar ook op teruggrijpen of in adviseren. Laat deze regionale partners niet vallen, durf te investeren in kwaliteit van kleinschalige professionals die niet zo log zijn als een partij als bijvoorbeeld Altrecht.
Laat het dichtbij zijn, zodat de drempel niet te hoog wordt voor de jongeren zelf.
Durf kleur te bekennen, gemeente en investeer in regionale expertise.
Duifje Alderse Baas
Sinds drie jaar ben ik pleegmoeder van twee kinderen die veel meegemaakt hebben in hun vroegere thuissituatie. Ik voorzie op langere termijn dat hulpverlening nodig is om een en ander te kunnen verwerken, zich verder te kunnen ontwikkelen en hierover te kunnen praten met een professionele hulpverlener.
Door negatieve berichten en ervaringen met het sociaal dorpsteam ben ik huiverig en wantrouwend geworden jegens de jeugdhulpverlening op de Utrechtse Heuvelrug. Daarom hebben wij ervoor gekozen om de voogdij bij SAVE te laten. Daardoor zijn deze kinderen verzekerd van hulpverlening doordat er een vaste persoon eindverantwoordelijk is; een (in verhouding) dure gezinsvoogd.
Helaas wordt de jeugdhulp op de Utrechtse Heuvelrug (opnieuw) gekort waardoor zeer passionele en professionele hulpverleners hun waardevolle werk niet meer kunnen uitvoeren. Voor kinderen is het beter een kortdurend en laagdrempelig traject te volgen dan uiteindelijk een langdurige opname omdat er geen hulp (lees: 'geen geld'!) meer was. Het maakt mij heel verdrietig dat het welzijn van kinderen en jongeren niet voldoende serieus genomen wordt.... Gemeente Utrechtse Heuvelrug kijk alsjeblieft eens vooruit!! Het MOET en het KAN meer efficiënt, waardoor goedkoper!!
Een bezorgde (pleeg)moeder
Graag wilde ik mijn zorgen uitspreken over het stoppen van de subsidie van de gemeente voor Koeching.
Mijn dochter heeft hier een jaar met grote successen therapie gehad, wat is ze enorm gegroeid!
Nu lees ik dat ze willen stoppen met subsidie en dat deze hulp zelf betaald moet gaan worden.
Ik ben er van overtuigd dat hierdoor vele kinderen maar ook volwassenen deze hulp niet zullen krijgen simpelweg omdat ze hiervoor niet de financiële middelen hebben.
Juist in deze tijd waar zoveel mensen zo'n behoefte hebben aan hulp is er dit besluit... ik snap dit werkelijk niet en vind dat hier opnieuw naar gekeken moet worden!
M. Mater
Ik was stomverbaasd toen ik hoorde dat de vergoeding voor jeugdzorg in de Utrechtse Heuvelrug per 1 juli 2021 gaat verdwijnen. Volgens de wethouder is het allemaal geen groot issue. Ik zie dit overigens anders. POH's zouden deze rol nu op zich moeten nemen. Volgens de wethouder kunnen POH's jeugdigen helpen op het gebied van geestelijke gezondheidszorg. Zij zouden volgens haar de jeugdigen kunnen helpen met coachende gesprekken. Snapt deze wethouder de ernst van de problematiek van deze jongeren en om hoeveel jongeren dit jaarlijks gaat? Je kan me namelijk niet wijsmaken dat één POH de problemen van alle jongeren in één gemeente op zich kan nemen en hiermee het werk van tientallen 'vrijgevestigde zorgaanbieders' kan overnemen.
Een jaar geleden (ik was toen 17) kwam ik zelf in contact met een POH. Ik had namelijk een depressie en werd door de huisarts daarnaar doorgestuurd. Mijn huisarts zei dat deze POH 'erg geschikt' was om mijn problemen weer op een rijtje te krijgen. Deze keuze was gemaakt omdat ik op een wachtlijst terecht kwam van meer dan vier maanden voor een ggz-instelling. Deze POH heeft drie gesprekken met mij gehad, waarin meerdere stiltes vielen en ik voelde me absoluut niet gehoord en begrepen en vroeg me af wat nu wel te doen. Mijn klachten waren intussen namelijk niet weg. Deze situatie had gewoon voorkomen kunnen worden als ik direct in contact had kunnen komen met een jeugdtherapeut waarvan de kosten vergoed hadden kunnen worden. Ik voorspel daarom ook zeer grote problemen als iedere jongere op zo'n onprofessionele wijze binnenkort behandeld zal gaan worden. Ik wens hierom dus dat professionele begeleiders ook na 1 juli 2021 vergoed worden door de gemeente.
S.B.
Ik heb jullie artikel gelezen en maak me echt vreselijke zorgen. Hoe kan dit nou. Mijn zoon kwam vandaag terug van de huisarts omdat hij een verwijzing nodig had voor hulp bij zijn ADHD probleem. De huisarts gaf aan dat de wachttijden enorm waren. En het klopt, hij is over 4 maanden aan de beurt voor een eerste gesprek. In het verdere gesprek met de huisarts gaf deze aan dat de druk op de zorg veel te hoog is zelfs zo erg dat kinderen met serieuze zelfmoordpogingen niet meer direct worden geholpen. De wachttijd hiervoor is 3 weken. Alsof je even drie weken kunt wachten met zelfmoord plegen. Hoe kan het dan dat de wethouder in Zeist er zo gemakkelijk over denkt? Staat die zover van de mensen af? Ik vind het heel erg om te lezen hoe er door de gemeente mee om wordt gegaan.
Herman
Eigenlijk was het verhaal van kinderarts Hoetjer al heel duidelijk en ik kan me daar geheel bij aansluiten. Toch wil ik kort reageren op een collega-zorgverlener die haar zorgen uit. En die zorgen deel ik zeker.
Toen een aantal jaar geleden de transitie als aandachtspunt op tafel kwam is ons huisartsen aangegeven dat inderdaad eerst iedere jeugdzorgverlener in de regio een aanbesteding zou krijgen en dat we na een paar jaar dan zouden kijken of we de groep van aanbestedingen konden verkleinen op basis van de hoeveelheid verwijzingen en kwaliteit van zorg die patiënten en verwijzers ervaarden. Maar zoals het er nu uitziet, is alleen gekozen voor de grote jeugdzorgzorgverleners en niet de kleinere zorgverleners in de dorpen en wijken en als ik het zo heb begrepen is aan de kinderartsen, maar ook aan mij als huisarts niet gevraagd met wie wij graag willen samen werken, wie wij vaak inzetten en kwaliteit van zorg vinden leveren. En al helemaal de ouders en kinderen, zijn zij betrokken in deze afwegingen?
Vanavond heb ik net zitten luisteren naar het groot zorgdebat en eigenlijk zeggen alle partijen dat we naar zorg op maat in de wijk moeten. Alle partijen gaven aan kwaliteit van zorg moet vanuit de patiënt en de zorgverlener komen en niet door de politiek worden bepaald. Maar wat gaan we doen in de gemeente Utrechtse heuvelrug? De zorg niet meer in de gemeente leveren maar naar de grote organisaties in de regio uitzetten. Naar mijn idee gaan we dan niet meer naar zorg op maat en goede kwaliteit en laat je hiermee dus juist bijvoorbeeld de wachtlijsten oplopen. Omdat we in deze gemeente op een grensgebied van zorgregio’s zitten moeten patiënten uit Amerongen en Leersum bijvoorbeeld naar Amersfoort voor GGZ zorg. Stel je voor dat ouders met kinderen het openbaar vervoer in moeten en soms wel 3 bussen moeten nemen om naar een moeilijk gesprek te gaan, dan gaan ze afhaken. En soms kunnen ze de kosten van die bus ook niet betalen. Juist nu door de Covid 19 pandemie de kinderen nog meer eenzaam zijn en stress ervaren en de gezinnen waar al problemen speelden er nog meer problemen spelen, gaan we voor deze kwetsbare groep in onze samenleving een transitie van zorgverlening door laten gaan? De pilot poh-jeugd is nog nauwelijks goed opgestart in ons deel van de gemeente en die kunnen echt al deze zorg die er nu door de pandemie nog extra aankomen niet aan. Onze eigen poh- GGZ probeert al alle jongeren en jong volwassen op te vangen maar die draaien overuren. En dan zien we nog lang niet alle problemen die er nu in de gezinnen spelen, daar ben ik van overtuigd.
Juist nu hebben we al die wijk- en dorps- zorgverleners voor de jeugd hard nodig om samen deze pandemie en de nasleep goed door te komen. En dat moet niet iets worden wat dan bijverzekerd of bijbetaald kan worden want juist veel ouders zitten nu financieel moeilijk.
Samenvattend wil ik dus aangeven dat ook ik mij zorgen maak over deze ontwikkeling in de jeugdzorg en met de keuzes van de gemeente. We willen allemaal dat de jeugdzorg toegankelijk blijft voor iedereen en kwaliteit en zorg op maat levert en dat moet denk ik toch met gebruik maken van de zorgverleners in de wijken en dorpen waar we al jaren fijn mee samen werken en waar het ene kind beter past bij die en de andere meer behoefte heeft aan de manier van werken van die andere zorgverlener.
M. Wiegand, huisarts