'Een regen van [pakketten] daalde neer'

Het dagboek van mijn tante (9)

15 juni 2020 om 11:10

Mijn tante was van 1926, dus een tiener destijds. Mijn vader, Kees, was haar oudste broer, dan was er Klaas en jongere broer Piet. We zitten op dit moment in een vreemde situatie vanwege een wereldwijde crisis door het coronavirus. De data die mijn tante beschrijft leg ik naast mijn agenda van die dag.

Deel negen van de verhalencombinatie van toen en nu.

[Woensdag, 2 mei 1945, Oud-Loosdrecht

De capitulatie gaat niet door. Admiraal Dönitz heeft het bevel van Hitler overgenomen en verklaard dat hij tot het einde toe zou doorvechten. Dat zal niet lang meer duren hopen we.

Vandaag trouwden Toos Groeneveld en Rinus Smit. Kees en ik zijn met mevrouw, Corrie en Coen Boeklage naar het raadhuis in Hilversum geweest vanmorgen. Tijdens het trouwen tegen een uur of half twaalf zagen we plotseling Amerikaanse transportvliegtuigen heel laag en heel langzaam overvliegen. Even later kwamen ze terug en opeens zagen we een regen van pakketten neerdalen. Het was een prachtig moment. De ambtenaar van de burgerlijke stand sprak juist over de tijdsomstandigheden en zei, dat ze dit als een symbool moesten beschouwen.

In Loenen zijn ook levensmiddelenpakketten neergekomen. Eerst hadden de Duitsers er heel wat op tegen, dat ze pakketten uit zouden gooien, maar nu is het goed gevonden en zijn ze (Engeland, Amerika en Duitsland) overeengekomen, dat de geallieerden eerst zouden waarschuwen met drie schoten vóór ze levensmiddelen uitwierpen. Tevens worden bepaalde stukken grond aangewezen, waar ze uit zouden werpen. De distributie van de pakketten gaat over de verdeling.

Er is een Zweeds schip onderweg met levensmiddelen voor het bezette Nederlands gebied. Ook is de haven van Rotterdam vrijgegeven voor de voedselvoorziening en een weg naar het noorden. In ieder geval zou al het mogelijke in het werk worden gesteld om Nederland van voedsel te voorzien.

Zaterdag 2 mei 2020, Driebergen-Rijsenburg

Geen gedreun van bommen of overvliegende vliegtuigen of iets dergelijks. Het is hier stil in het luchtruim. KLM heeft ook zwaar te lijden onder de coronacrisis.

Wij zouden nu in Denemarken zitten. We gaan daar vaak naartoe. Ik houd van de natuur daar en de ruimte. Nu zit het er even niet in. De Deense overheid is superstreng en Nederlanders willen ze daar voorlopig niet zien. Het coronavirus woedt hier dan ook veel erger dan daar zo lijkt het.

In het dagboek van tante Bep lees ik dat zij, met Kees (mijn vader) en met mevrouw Boeklage en Coen en Corrie Boeklage naar een trouwerij is geweest in het raadhuis in Hilversum. Met een glimlach lees ik dit, wetende dat nog geen tien jaar later mijn vader met Corrie Boeklage (mijn moeder) zou trouwen en dat mevrouw Boeklage mijn oma ‘moenie’ zou worden.

Vandaag heen en weer gemaild met historicus Ad van Liempt en Samantha Hassink van het Utrechts Archief. We hebben afgesproken dat het project met de 50 foto’s over de Tweede Wereldoorlog doorgaat. Na de vakantie zal ik het de leerlingen van Bartiméus vertellen. Het lijkt Ad heel erg leuk om via Teams een presentatie te houden over de zes foto’s die de leerlingen gekozen hebben en ik ga de leerlingen vragen om zelf ook onderzoek te doen naar de plek waar de foto’s zijn genomen. Samantha, Ad en ik kiezen zelf ook een foto uit en dan bespreken we die ook met de leerlingen. Ik ga de foto van het transport van de mannen uit Putten uit Kamp Amersfoort kiezen. Mijn vader heeft daar in de oorlog ook gevangen gezeten en is ook op transport gesteld richting Duitsland. Hij is uit de trein gesprongen en heeft alle ontberingen overleefd. Ja, dat is weer een heel ander verhaal dat ook in het dagboek van mijn tante te lezen is.

[Wordt vervolgd