Huis en tuin met atelier van Cocky Kok en Atie Stienstra zwaar getroffen: ‘Ik stond doodsangsten uit’

LEERSUM Twee weken na de valwind is deze voor velen in Leersum nog helemaal niet geluwd. In praktische noch mentale zin. Het huis en de tuin met atelier van Cocky Kok en Atie Stienstra werden zwaar getroffen. Acht bomen vielen er als mikadostokjes overheen. Kruipend door de chaos vonden de twee elkaar weer in de tuin.

De volgende dag zouden ze afreizen naar Texel. Atie was bezig met voorbereidingen in hun huis aan de Prinses Irenelaan, terwijl Cocky in het atelier hun vakantieschetsboekje pakte om mee te nemen. ,,Ik keek op en zag heel hoog in de lucht een enorme, horizontale rivier van stromend grijs water,” vertelt Cocky. ,,Een moment later begon het ineens ongelofelijk te donderen op het dak: doffe dreunen, gekraak, bonkende en schurende geluiden. Ik stond doodsangsten uit. Alles was groen, alsof ik in een aquarium zat. Terwijl ik bezig was om onder de trap te kruipen, was het alweer over. Ik belde meteen 112. Daarna ging mijn mobieltje over: ’Cocky, ben je dood?!’ riep mijn buurjongen vertwijfeld uit. Hij rende vervolgens voor het huis langs om te kijken hoe het met Atie was.“ 

Die was meteen naar boven gerend waar ze dacht dat er slechts een tak door een ruit was geknald: ,,Ik zag dat het atelier nog stond. Boven wilde ik onze computers en printers redden. Ik trok als een idioot lakens uit de kast om alles af te dekken tegen de regen. Ik ging verder, op zolder kijken: daar keek ik omhoog en zag de hemel.” 

Het stel zocht zich even later een weg naar elkaar door wat voorheen hun tuin was. ,,Atie wees me de weg tussen de afgebroken bomen, afgerukte takken en andere rotzooi door”, vertelt Cocky. 

Ik ging verder, op zolder kijken: daar keek ik omhoog en zag de hemel

ONTWORTELD De chaos was groot. Atie: ,,We gingen daarna vrij snel de straat op. Buren verzamelden zich op de hoek. Waar blijft de brandweer? vroegen we ons af, niet wetende hoe erg het elders was.“ Cocky maakte meteen foto’s van alles. Takken bleken complete bomen te zijn en hun huis werd tijdelijk onbewoonbaar verklaard. ,,We gingen naar De Binder voor de crisisopvang en Salvage. Ik kreeg direct contact met onze verzekering en we zijn door hen sindsdien uitstekend geholpen, maar het heeft dagen geduurd voordat een bedrijf zich waagde aan het ontwarren van alle bomen op ons huis. Onze spullen zijn meegenomen naar Tiel waar ze gedroogd worden. Intussen sliepen wij bij een vriendin en later een paar nachten op Ginkelduin. Maar het enige dat ik wilde was naar huis. Ik voelde me ontheemd, ontworteld”, zegt Cocky.

CONCERT Typisch genoeg aten Cocky en Atie vrijdagmiddag nog in alle rust en vrede hun lunch onder het zonnescherm. ,,De vogels gaven juist die dag een ongekend mooi concert. Ze zongen allemaal door elkaar heen; tuinfluiters, tjiftjafs, vinken. Duiven koerden mee en een specht liet zich ook nog horen. Het was bloedheet. Ik was moe van het inpakken en gaf me er volledig aan over”, vertelt Atie. ,,Ik dacht dat Atie sliep, maar ze bleek net zo te genieten als ik. Ik ging er helemaal in op. En een paar uur later was alles weg!” zegt Cocky, even in tranen. 

Het deksel gaat van je ziel af door zo’n schokkende ervaring

Bij de blootstelling aan het natuurgeweld en de gevolgen ervan, helpt het ook niet dat Cocky al jaren PTSS heeft. ,,Aan de ene kant blijk ik in deze situatie enorm goed alle zakelijke dingen te kunnen regelen, terwijl Atie de meer fysieke coördineert. Aan de andere kant lig ik volledig in puin. Het deksel gaat van je ziel af door zo’n schokkende ervaring. Oude trauma’s zijn opengereten. Alles komt zo hard binnen. Ik kan nauwelijks slapen. Dan loop ik om vier uur ‘s nachts door wat de tuin was en kan ik niet meer stoppen met huilen. Ik ben zo gelukkig met mijn contactpersoon van Slachtofferhulp. Ik mag haar dag en nacht appen en bellen en ze komt ook nog langs.”

HULP Beiden zijn overweldigd door de hulp ze hebben gekregen. ,,Juist van mensen van wie je het totaal niet verwacht. Mensen die je in de buurt groet op straat maar verder niet kent, blijken ongelofelijk harde werkers en warme persoonlijkheden. Groetcontacten zijn knuffelcontacten geworden - alleen met twee prikken dat dan wel weer. Er wordt eten gebracht, onze was is gedaan. De Dorpssoep kwam op het perfecte moment met een pan soep voor iedereen die bij ons aan het werk was. En Ginkelduin was echt top: hoe we daar ontvangen zijn. En een rekening wilden ze niet eens opmaken. Je hart groeit ervan, krijgt voeding”, zo verwoordt Cocky het.

KOOP LOKAAL Atie wil nog benadrukken hoe belangrijk het is om bij lokale ondernemers te kopen: ,,Dat doen wij bewust om de lokale middenstand te steunen. Nu blijkt maar weer de meerwaarde ervan: Viasol probeerde meteen onze zonnewering te repareren die we vorig jaar aanschaften. Junne Wiegersma snoeit altijd al onze troeteleik en komt dat deze week doen zodat hij volgend jaar weer uitloopt. Hij heeft nog maar een tak over en daar maken de vogels ruzie nu om: ze duwen elkaar er letterlijk af.” 

Cocky vult aan: ,,Maar hij blijft staan! Hij betekent zoveel voor ons. Mijn atelier is er zelfs naar vernoemd. Het is een ‘vrijplaats’ ook voor anderen.” Eenzaam staat de eik er nu bij, maar zeker niet alleen.

door Edith Hazelzet

Dit artikel wordt u gratis aangeboden door de redactie van Nieuwsblad De Kaap/Stichtse Courant. Wilt u toegang tot meer artikelen? Wordt dan abonnee van Nieuwsblad De Kaap/Stichtse Courant! Kijk dan hier.