Ontspullen en opruimen

Ze staart me aan, mijn dierbare negerpopje (het woord mag niet meer; anno 1950 was het gewoon) met haar zelfgemaakte smoezelige jurkje, dat ooit helder wit was. Het rode lintje dat ik samen met mijn moeder door de halsafwerking frutselde, is roze geworden. Ze heette Sara. Haar linkerarm bungelt er beschadigd bij. Waar een paar vingertjes afgebroken zijn, bleven witte stompjes over. Ze was mijn troost in bange uren van een driejarige, ze was dat nog in de tijden van het toelatingsexamen van de hbs.

Daarna sleet ze haar verdere leven veronachtzaamd in een zolderkast. Bij elke verhuizing kostte het een zwaar afwegingsmoment: afscheid nemen of meenemen. Tot nu toe mocht ze mee. Nu is het er toch van gekomen. Ik waste haar jurkje nog 1 keer, kuste haar op de schedel met meegevormde krullen en maakte een foto. Een stille traan, dag Sara, bedankt voor zoveel aandacht en stille liefde. Je gaat naar de poppenrestaurateur die bekijkt of je een tweede leven waard bent.

Zo begon ik aan een project waar elke senior tijdig aan hoort te beginnen: ontspullen en opruimen. Dierbare dingen bewaar ik nu op beeld, verzameld op een USB-stick.

Haar foto ontroert me, en brengt me terug naar mijn ouderlijke huis. Haar komst was de kroon op het eerste Sinterklaasfeest waar ik herinneringen aan heb. Voortaan zouden we samen zijn, ook als ik ondeugend of brutaal was geweest en weggestuurd werd naar mijn kamertje. Sara bood me troost en 100 procent aandacht.

Afscheid nemen. Het moet. Want er zijn meer Sara's in mijn leven. Zo is er de gele jurk ( met vage, maar te duidelijke chocoladevlek) op de wijde klokrok. En die eerste 'hakken', waar mijn vader zo tegen ageerde, toen ik naar het eerste feest op de middelbare school ging. Begeerlijke pumps, te vaak meeverhuisd. En wat te denken van de trouwjurk, de babykleertjes die ik kreeg toen ik voor het eerst in verwachting was, de lieve frutsels van moederdagen, heel veel schoolschriftjes, dozen vol kaartjes en brieven, dozen vol foto's in allerlei lijsten en formaten, oude hand-, rug-, sport- , bad-, school en schoudertassen, koffers, lampen, klokken, glazen en serviezen, tafellakens, dekens, kussens en wat je allemaal niet 'even' kunt bewaren als je voldoende zolder- en andere bergruimten hebt. En toch gingen er bij elke verhuizing auto's vol naar boekenmarkten, kringloopwinkels of het grofvuil.

Maar nu dus de opdracht voor elke senior: opruimen, voordat je je erfgenamen opzadelt met een onmogelijk en tijdrovend karwei. De ouderenorganisaties organiseren er lezingen en cursussen over. Laat u inspireren. Ontspul mee!

Marjolein Copier, Lid algemeen bestuur Seniorenplatform, 06-46492141