Passen tiny houses in de woonvisie van de gemeente?

De nieuwe wethouders gaan de dorpen langs om ideeën op te doen voor de uitvoering van het door de (nieuwe) gemeenteraad opgestelde Raadsprogramma. Zo maakte de heer Rob Jorg (VVD) op 4 juli jl. zijn opwachting in Maarn.  Veel inwoners uit Maarn-Maarsbergen (overwegend grijs) waren aanwezig, tot grote verrassing van de wethouder en zijn gevolg. In de andere dorpen (Leersum en Driebergen) was het een stuk minder druk geweest. Ik was er omdat ik met name het aanstormende fenomeen van de Tiny Houses onder de aandacht van de wethouder wilde brengen: dé oplossing voor vele knelpunten binnen onze gemeente, maar ook daarbuiten. Nu is Rob Jorg naast dorpswethouder – onder andere – ook wethouder van ruimtelijke ordening en wonen. Die kans om tiny houses  als mijn gewenste woonvorm onder de aandacht te brengen wilde ik niet laten lopen. Inmiddels zijn we met een groepje van 4 vrouwen die dezelfde wens delen. Wij komen uit verschillende dorpen binnen de gemeente.

Wat is een tiny house? Een klein huis met een woonoppervlak variërend van 20 tot 50 m2 dat duurzaam is en verplaatsbaar (op wielen of per dieplader). Duurzaam wil zeggen: goed geïsoleerd, zonnepanelen, gasloos, liefst geheel zelfvoorzienend, maar hoeft niet persé. Meestal is er nog wel aan- en afvoer van water nodig. Op de foto ziet u een afbeelding. Je kunt ze kant en klaar bestellen, maar ook zelf bouwen. Dan zijn ze een stuk goedkoper.

Een aantal gemeenten, waaronder Nieuwegein en Almere, staat positief tegen de ontwikkeling van (tijdelijke) tiny houseprojecten, maar onze gemeente (nog) niet. Dat houdt onder meer verband met de toename van permanente bewoning van recreatiewoningen op campings in onze gemeente. Die ontwikkeling is niet gewenst, maar de urgentie om een oplossing te bieden voor de toenemende woningdruk vanuit de randstad neemt sterk toe. Los van die (relatief) recente ontwikkeling was en is er een groot woningtekort in onze dorpen: jongeren kunnen – mede vanwege de hoge grondprijzen – nauwelijks een woning vinden en er vindt onvoldoende doorstroming van ouderen naar kleinere woningen plaats. Tiny Houses zijn voor beide doelgroepen heel interessant: jonge mensen en ouderen (alleenstaand of met zijn tweeën) hebben (nog) niet zoveel behoefte (meer) aan woonruimte, althans lang niet allemaal: óf de kinderen moeten nog komen óf ze zijn de deur uit. Je hoeft geen idealist of milieu-activist te zijn om dat te begrijpen.

Naast het thema ‘Wonen afstemmen op behoefte’ voldoen Tiny Houses ook aan de thema’s ‘Vanzelfsprekend zorg voor iedereen’ en ‘Duurzaamheid en energietransitie’ uit het Raadsprogramma. Ik ben ook mantelzorger. Mijn moeder (van 86) woont in dit dorp: ik moet (en wil ) in de buurt van haar blijven. Gisterenavond belde ze mij dat ze was gevallen: ik was er binnen een mum van tijd om haar van de grond te rapen. Anders had de alarmdienst langs moeten komen. Hoeveel geld kost dat de gemeenschap? Ik heb recent nieuwe buren: aan beide kanten jonge gezinnen die in de stad Utrecht geen betaalbare woning konden vinden. Ik wil graag mijn huis verkopen aan een ander (toekomstig) jong gezin en geld overhouden aan de verkoop van mijn huis. Ik heb hier mijn jeugd doorgebracht en ben mijn ouders daar nog steeds dankbaar voor. Voor kinderen is het een geweldige omgeving: veilig en groen met de school naast de deur. Ik gun kinderen zo’n geweldige start in het leven als solide basis voor de rest van het leven. Ik heb dan natuurlijk ook een (klein) plekje nodig, overigens om van daaruit mooie reizen met mijn camper te kunnen maken als de toestand van mijn moeder dat toelaat (en mijn financiën).

De wethouder stond zeker niet afwijzend tegenover het idee, maar hij benadrukte dat er eerst een woonvisie moet komen. Dat betekent dat er dus (een aantal jaren?) voorlopig niets gebeurd. Dat geldt voor dit onderwerp, maar naarmate de bijeenkomst vorderde werd duidelijk dat dit ook voor andere onderwerpen geldt (dorpshuis, verkeersveiligheid, jeugdzorg enz.). De inwoners van Maarn – Maarsbergen hadden met name een dringende oproep voor de wethouder: NIET PRATEN, MAAR DOEN. Burgerparticipatie is goed, maar het moet niet leiden tot eindeloze vertraging in de besluitvorming. Van een college van burgemeester en wethouders mag verwacht worden dat er – alle belangen afwegende – binnen redelijke termijn besluiten worden genomen. Vóór je het weet is die 4 jaar weer voorbij en zijn er nog geen resultaten behaald. Er komen dan weer nieuwe wethouders, die visies willen opstellen. Dan ben je zo weer een paar jaar kwijt. En of burgers mee willen blijven praten zonder tastbare resultaten, is de vraag, zo werd tijdens de bijeenkomst duidelijk.

Oproep

Weet u misschien nog een geschikte locatie voor een (klein) tiny house-project? Mag ook tijdelijk zijn (5 tot 10 jaar). We gaan dan met betrokken partijen praten om te kijken of het (financieel) haalbaar is en denken mee met ‘verdienmodellen’. Van de gemeente vragen wij ‘slechts’ om te zijner tijd te faciliteren door bijvoorbeeld snel mee te werken aan een (tijdelijke) bestemmingsplanwijziging en geen onnodige beren onze richting op te sturen. Ook dat is een werkwijze die past bij 2 andere thema’s van het Raadsprogramma: ‘Invoeren Omgevingswet’ en ‘Rol van samenleving bij bestuur’.

Namens de initiatiefgroep Tiny Housing, Annemiek Tubbing te Maarn (a.tubbing@planet.nl)