Valkenheide onder de voet gelopen

16 april 2009 om 00:00 Nieuws

Het prachtige gebied waarin Valkenheide ligt kreeg nauwelijks aandacht en weinigen zijn op de hoogte van de historie van de gebouwen die er staan. Het gebied - ruim 80 hectaren ten oosten van de weg van Maarsbergen naar Leersum - herbergde vroeger een opvoedingsgesticht, dat zijn naam te danken had aan een oude boerderij ‘De Valkeneng’. Op het terrein is een museum gevestigd waar je precies kunt zien en lezen hoe het leven in het gesticht eruit zag.

Ongelooflijk druk was het op de traditionele 2de Paasdag Rommelmarkt op Valkenheide. Een deinende mensenmassa sjokte langs de talloze kramen, die op zichzelf weinig bijzonders te bieden hadden. Geen leuke vondsten, zeldzame curiosa of ander interessante objecten voorvoor je een rommelmarkt bezoekt.

Naar de meubelboulevard

Op sommige kramen kostten alle potjes-en-pannetjes van oma maar een euro, dus kopen deed men en wie niets van zijn of haar gading kon vinden kon altijd nog naar de meubelboulevard, maar die hebben we gelukkig níét in deze gemeente. Er is zojuist een boek verschenen over het verschijnsel ‘meubelboulevard’ en koopgedrag van mensen. Tony van der Meulen schreef het en het is getiteld: ‘Het leed dat winkelen heet’. Het verhaal speelt zich af op een fictieve meubelboulevard in een naamloze stad in ons land. In feite is het boek een aanklacht tegen de wegwerpmaatschappij waarin onze overconsumptie van gebruiksgoederen een hoofdrol speelt. Net als op de rommelmarkt wisselt op de meubelboulevard ook veel pure rommel van eigenaar. In het boek verhaalt de auteur van een Vietnamese loempiaverkoper die wordt weggepest door de meubelverkopers. Argument: als men eerst de loempia eet en daarna langs de meubels loopt komen er vette vingers op het meubilair. Valkenheide leek wel een beetje meubelboulevard op 2de Paasdag; waaruit bleek dat het verschijnsel rommelmarkt ook onderhevig is aan verloedering. Wellicht zijn er teveel van die markten, wordt de ‘spoeling’ almaar dunner en komt er heel veel van het zelfde. Een aardige prent, schilderij of meubelstuk kom je er niet meer tegen. Op veilingen worden tegenwoordig dozen vol (kavels) met huisraad verkocht. De dozen worden gevuld door opkopers die huizen ‘ruimen’ op verzoek van erfgenamen bijvoorbeeld. Zo’n doos vol rommel koop je voor een euro en men gaat ermee op een van de vele rommelmarkten staan. Succes en winst gegarandeerd. Ik zou aan de organisatie van de rommelmarkt willen voorstellen dat we volgend jaar met Pasen verrast worden met een leuke antiek- en curiosa markt. Misschien is het dan ook mogelijk een wandeling uit te zetten langs de monumenten en andere bijzondere gebouwen op het terrein. Want het verhaal van het opvoedingsgesticht Valkenheide, dat op 4 oktober 1912 door koningin-moeder Emma werd geopend, is zeker meer dan de moeite waard. Of doet het er echt niet meer toe wát we doen op zo’n 2de Paasdag? Op de vraag aan een mevrouw wat zij op de rommelmarkt te zoeken had, antwoordde ze ‘….Wat moet je anders, zo’n tweede dag……’.

Nicole van der Schaaf .