Barokmuziek met een gouden randje

30 december 2008 om 00:00 Nieuws

Geheel in die thematische traditie hadden we op Tweede Kerstdag met ‘Barok uit de Lage Landen’ van doen. Barokmuziek, vooral met hobo, en Kerstmis gaan goed samen, zo lichtte hoboïst Jan Kouwenhoven toe. Dit vanwege het pastorale karakter van het instrument. Het alom bekende, maar tijdens de kersttijd overal gespeelde Concerto grosso in g van Corelli bleef achterwege. In plaats daarvan klonk zijn variatiereeks op La Folia voor viool. Verder waren er twee zelden uitgevoerde concerti grossi van Willem de Fesch, wiens opvliegende karakter misschien niet zo bevorderlijk was voor zijn sociale contacten, doch zijn muziek ten goede kwam. Wie het Concerto grosso opus 3 nr. 4 hoorde, zal wellicht beamen dat dit programma-onderdeel het beste was van de uitvoering en dan is die ‘kwade dronk’ die De Fesch in Antwerpen in problemen bracht snel vergeten.

Thematische traditie in Maartenskerk DOORN - De concertserie ‘Muziek in de Maartenskerk’ staat dit seizoen in het teken van het Koninklijk Concertgebouworkest. Een flink aantal musici uit dat orkest heeft al acte de présence in Doorn gegeven in allerhande bezettingen. Zo hoorden we tot nu toe muziek uit het Potsdam van Frederik de Grote, met – helaas te weinig gehoorde – composities van Carl Philipp Emanuel Bach en Franz Benda. Ook Beethovens leerlingen Czerny en Ries bleven niet onbelicht. En voor rond Pasen staat nog een aantal muzikale lekkernijen op de rol, waaronder Joseph Haydns Die sieben letzten Worte unseres Erlösers am Kreuze.

door Marianne Heijmans

Een andere opzienbarende componist was Unico Wilhelm Graaf van Wassenaer Obdam, die naast tal van bestuurlijke activiteiten nog tijd vond om muziek te schrijven. Professioneel componeren was die tijd voor adellijke lieden taboe; daarom deed Van Wassenaar als componist weinig aan pr, wat er uiteindelijk toe heeft geleid dat zijn zes Concerti armonici werden toegeschreven aan Pergolesi. Musicoloog Dunning wist de ware meester achter deze werken te ontmaskeren. Wie echter goed luistert komt erachter dat dit voor de tijd van ontstaan heel anderssoortige werken waren, zeker als je bedenkt dat de deelnemende instrumenten zelden rust hebben en hier en daar theoretische onjuistheden aan het licht komen. Maar dat deed niets af aan de fraaie uitvoering.

Wederom bevolkte een enthousiast ensemble het podium, waar de verschillende leden regelmatig van lessenaar wisselden. Een aardig idee dat door veel orkesten wordt nageleefd, maar het kon niet verbloemen dat de verschillen in leeftijd gepaard gingen met verschillen in muzikale opvatting. Het gebeurde nogal eens dat, ondanks de suggestie in de toelichting, solistische passages hoogromantisch werden weggespeeld, wat ook de balans deed wankelen. Want toegegeven: historisch geïnformeerd gespeeld werd er niet, hoewel het programma daar min of meer om vraagt. Hoe je het wendt of keert: de historische uitvoeringspraktijk is nog lang niet overbodig.

advertentie
advertentie