De Briedélaan – voorlopig voor de laatste keer(?)

Ik zou natuurlijk kunnen beginnen ‘met stijgende verbazing las ik de ontboezemingen van wethouder Salverda (Geen afsluiting Briedélaan)’. Maar eerlijk gezegd ben ik helemaal niet verbaasd. De wethouder gaat gewoon verder op de manier waarop de Utrechtse Heuvelrug en daarvoor Maarn al jaren bezig zijn. Tendentieus en selectief wat de waarheid betreft.

Lang geleden, het was in de vorige eeuw, besloot de gemeenteraad van Maarn via het verkeersveiligheidsplan tot een aantal maatregelen, waaronder het afsluiten van de Briedélaan. Dat plan geldt nog steeds en is nooit door de gemeente op een behoorlijke manier gewijzigd of herroepen. Er is dus geen sprake van een knipperlicht-dossier. Wel van een gemeente en raadsleden die hun zaakjes niet kennen dan wel niet willen kennen. Met als het dieptepunt het raadslid van de VVD dat bijna slaags raakte met de wethouder van de VVD: ‘dat hebben we niet besloten’. De wethouder wist wel beter maar durfde de confrontatie met de gemeenteraad niet aan. Hij had dus zogenaamd geen geld voor een paal om de straat af te sluiten, maar wel meer dan genoeg om ons te paaien met het pimpen van de straat (‘extra straatlantaarns misschien’) of niet effectieve verkeersmaatregelen. Zolang het maar geen afsluiting was.

Uiteindelijk heeft de gemeentelijke ombudsman (de commissie voor de bezwaarschriften) ons op alle punten gelijk gegeven, en de gemeente geadviseerd het genomen besluit uit te voeren. Kort daarop werd de gemeente Utrechtse Heuvelrug geboren – bijna 2 jaar later, eind oktober, komt de gemeente met een brief dat het advies van de ombusdman niet wordt opgevolgd.

Mij verbaast het niet meer dat de gemeente omkomt in het werk. Als je hardnekkig weigert om een genomen besluit uit te voeren, maar wel jaren lang uitvluchten verzint, koffie schenkt aan burgers die weer eens komen overleggen, enz. hou je jezelf wel van de straat.

In een lokale krant stond een paar maanden geleden een bijdrage van het raadslid Fichtinger, dat ons stof tot nadenken geeft. Het gaat over het gebrek aan animo om Veilig Verkeer Nederland in de gemeente van de grond te krijgen, maar het klinkt bekend: ‘Het ligt niet aan de interesse van de inwoners om zich met verkeersveiligheid bezig te houden. Het probleem is dat de animo zich in te zetten voor de verkeersveiligheid en het vertrouwen ... dat een begripvolle discussie (met de gemeente) mogelijk is, steeds verder wegzakt.’ Dat komt ons bekend voor.

Het is kwalijk dat de wethouder burgers die verwachten dat een genomen besluit wordt uitgevoerd, wegzet als querulanten. De wereld op zijn kop.

Jan Mulder

Briedélaan 13

Maarn