School op de kaart gezet

DOORN - Een gedreven rector verlaat het Revius Lyceum in Doorn. Joost Kentson heeft de afgelopen jaren als rector duidelijk zijn stempel gedrukt op de school en kijkt met trots en kritische noten terug op de twintig jaar dat hij verbonden is geweest aan de school.

Kentson heeft het Revius op de kaart gezet en is daar trots op. ,,Ik ben trots op wat de school doet en breng dat ook graag naar buiten.” Voorbeeld is de nationale onderwijsprijs die het Revius in 2005 kreeg met het aanstormend docenten project. In september zendt Zembla een documentaire uit over het onderwijs, een groot deel daarvan is op het Revius opgenomen. ,,Als school kun je er je voordeel mee doen als je op de kaart staat. Het trekt leerlingen aan waardoor werkgelegenheid voor docenten behouden blijft. Maar met het opkomende lerarentekort werkt het ook andersom en trekt het personeel aan waardoor vacatures makkelijker op te vullen zijn.” Ook de noodzaak van nieuwbouw van de school heeft Kentson door er mee naar buiten te treden op de agenda gezet.

Onder de leiding van Kentson is de organisatie van de school gemoderniseerd. Het is zakelijker er is een kwaliteitsbewustzijn gecreeerd. Daarnaast is hij blij met de aanspreekcultuur die mede door zijn inbreng ontstaan is. ,,Een school is een mens georienteerde omgeving en valt en staat bij het functioneren van mensen. Mensen kunnen daarop aangesproken worden, daarmee ontstaat ook ruimte voor complimenten.”

Kennis is basis

Er is heel wat veranderd in het onderwijs in de periode nadat Kentson als docent economie bij het Revius aan de slag ging. Een veranderende samenleving , waarin ouders en kinderen mee veranderden en waarin de wetgeving ten aanzien van het onderwijs keer op keer aangepast werd. ,,De tijd waarin scholen deden wat ze wilden zonder behoefte aan veel verantwoording is gelukkig voorbij. Ik geloof in het afleggen van verantwoording over wat je doet en welke keuzes je maakt. Daarmee geef je de school een eigen gezicht en wordt de school professioneler.”

Scholen hebben steeds meer ruimte gekregen voor eigen beleid. Ook het ontwikkelen van nieuwe leergebieden hoort daarbij. Het Revius heeft gekozen om kennis te verankeren in de bestaande vakken en daarnaast veel vakoverstijgende projecten waarin de vakkennis samengebracht wordt. ,,Het vertrekpunt is kennis dat is de basis waarop kinderen leren met de almaar groter wordende informatiestroom om te gaan. Het is een verarming om te denken dat in de opzoekmaatschappij parate kennis niet noodzakelijk is.” Niet alleen het onderwijs verandert, ook de kinderen. Kentson legt uit dat kinderen in staat zijn op een heel veelzijdige manier te leren en veel meer dingen tegelijk te doen. ,,Kijk maar naar een kind dat zit te computeren, tegelijk naar muziek luistert en aan een gesprek deelneemt. De school speelt daar op in.” Kentson vindt de veranderingen boeiend, maakt zich er ook wel eens zorgen om dat kinderen niet meer lang kunnen luisteren, maar zegt onmiddellijk dat we er zelf debet aan zijn. ,,Wij maken de informatiemaatschappij bomvol prikkels, een maatschappij waaraan onze kinderen zich aanpassen.” Ook ouders spelen een andere rol binnen de school dan in het verleden. ,,Ze gedragen zich meer als klant. Nadat een kind aangemeld is moet een ouder uit de rol van klant stappen en partner worden. We hebben hetzelfde belang en dat is het kind. Dit moet ik tegenwoordig vaker zeggen dan voorheen.”

Incidentenpolitiek

De steeds veranderende wetgeving frustreert Kentson. Sinds de invoering van de tweede fase (studiehuis) in 1998 is de wet al vaak verbouwd. Volgens Kentson is het incidentenpolitiek die bedreven wordt. ,,Komend cursusjaar heeft het Revius 900 leerlingen in de tweede fase, het is een enorme organisatie om alles voor elkaar te krijgen. Als je dan ziet hoe makkelijk en slecht onderbouwd de wetgever veranderingen doorvoert, onzorgvuldig en getuigend van een korte termijn visie. Zodra het Binnenhof vol woedende scholieren staat slaat de paniek toe.”

Kentson vindt dat de wetgever zich niet altijd even betrouwbaar opstelt. ,,Werden fusies van scholen in de jaren negentig gestimuleerd met financiele prikkels. Nu staan de toen gevormde grote scholengemeenschappen op de nominatie om het fusievoordeel kwijt te raken om de verkleining van scholen te stimuleren, dat betekent voor het Revius een korting van 660.000 euro.”

Ondanks deze frustraties blijft Kentson het onderwijs trouw. Op het Oosterlicht College in Nieuwegein en Vianen krijgt hij een nieuwe uitdaging. Zijn functie wordt daar nog meer beleidsmatig, de uitdaging zit hem vooral in de volledige vmbo-school in Vianen. ,,Dit is een extra tak van sport die erbij komt. Het beroepsonderwijs is in een enorm tempo in ontwikkeling en er gebeurt veel. Het is een ander type leerlingen waarmee je veel kunt bereiken.” Voor Kenston is het onderwijs verslavend. ,,Het is soms dood- vermoeiend, maar blijft een altijd boeiende omgeving.

door Marleen Meijer