Noodopvang sluit de deuren

HEUVELRUG - 'Klinkeren'. Dat is de veelzeggende term die gebruikt wordt als de IND (Immigratie en Naturalisatiedienst) geen verblijfsvergunning verstrekt aan uitgeprocedeerde asielzoekers, waardoor ze op straat komen te staan. Om te voorkomen dat mensen worden 'geklinkerd' ontstond ruim tien jaar geleden een discussie binnen de Heuvelrugdorpen om hiervoor een voorziening te creëren. Deze discussie, die door de Raad van Kerken was opgestart, heeft tot een goed georganiseerde noodopvang geleid. In verschillende Heuvelrugdorpen is die noodopvang gehuisvest geweest, het laatst in Doorn, maar daar komt nu een einde aan. Jannie Foekens en Cees van den Broek, respectievelijk voorzitter en secretaris van het huidige bestuur van de organisatie, vertellen wat er in de loop der jaren is bereikt en waarom de noodopvang nu verdwijnt.

door Jan de Beer

Toen in 2001 de nieuwe vreemdelingenwet in werking trad, die bedoeld was om de asielprocedure te verkorten en in feite een humanitair oogmerk had, bleek al gauw dat de praktische gevolgen tamelijk nijpend konden zijn. Uitgeprocedeerde asielzoekers kregen een beperkte periode om het land te verlaten en hadden na die periode geen recht meer op voorzieningen zoals onderdak of medische zorg. Sommige asielzoekers bleken niet in staat te zijn om tijdig hun reispapieren in orde te brengen, bijvoorbeeld omdat de ambassade van het betreffende land niet meewerkte. Gevolg was dat zij zonder onderdak, geld en voedsel op hun uitreis moesten wachten. De gemeenten werden hierdoor geconfronteerd met mensen die op straat terecht kwamen. Een raadsmeerderheid van de toenmalige gemeente Driebergen omarmde een voorstel van de Raad van Kerken om samen met Doorn en Leersum noodopvang te realiseren. Hoewel de verwerkelijking aanvankelijk nogal wat voeten in aarde had, heeft de voorziening uiteindelijk veel hulp kunnen bieden mét subsidie van de gemeente.

Volgens Foekens en Van den Broek is er veel bereikt. ,,Niemand is in de illegaliteit terecht gekomen, het overgrote deel heeft tenslotte een verblijfsvergunning gekregen en slechts een enkeling moest uiteindelijk teruggaan naar het land van herkomst.'' Een tweetal keren is er ook overleg geweest met de toenmalige minister Gerd Leers, vertellen ze, waarbij het om zaken ging die gemakkelijk tot een 'Mauro-kwestie' hadden kunnen uitgroeien. Maar Leers hield hen dan voor dat het effectiever was om de zaak in de luwte te behandelen om te voorkomen dat de PVV als stoorzender zou optreden.

Onlangs heeft de laatste bewoner van de noodopvang een verblijfsvergunning gekregen en daarmee komt een einde aan de voorziening. ,,De situatie is op twee manier in gunstige zin veranderd." Maar het adagium dat destijds de aanleiding was voor het creëren van de noodopvang is nog steeds van kracht en zal dat volgens Foekens en Van den Broek ook altijd moeten blijven, namelijk: 'Geen mensen op straat'.

Lees het complete artikel in de StichtseCourant.nl/NieuwsbladDeKaap.nl van donderdag 24 januari