Van topmanager tot kunstenaar

Zeer veelzijdige Driebergenaar gaat exposeren

DRIEBERGEN - Ooit heeft hij in Nederland het pinnen geïntroduceerd en stond hij aan het hoofd van een bedrijf met 2400 werknemers, tegenwoordig werkt hij bijna dagelijks in zijn atelier aan grote impressionistische schilderijen. Driebergenaar Willem Stolwijk is een bijzondere man. Zeer uiteenlopende vaardigheden zijn bij hem in één persoon verenigd. ,,Kennelijk is zowel de rechter als de linker hersenhelft bij mij redelijk goed ontwikkeld, en kan ik gemakkelijk schakelen tussen die twee", zegt hij relativerend.

door Jan de Beer

Niet alleen was Stolwijk jarenlang president-directeur van Interpay, de organisatie voor elektronisch betalingsverkeer, maar ook is hij voorzitter van de fameuze 'Nacht van de Poëzie' en de oprichter van Water-Right, een organisatie voor het aanleggen van waterpompen in ontwikkelingslanden. Daarnaast is hij bestuurlijk verbonden aan een theatergezelschap, alsmede een adviescommissie voor beeldende kunst. En alsof dat allemaal niet genoeg is doet hij ook nog klusjeswerk voor de Stichting Welnúh in deze gemeente. ,,Variatie maakt het leven aangenaam'', vindt de inmiddels 67-jarige Stolwijk.

Vooral sinds zijn pensionering is zijn opmerkelijke veelzijdigheid zich gaan manifesteren. En vanaf dat moment heeft hij ook aan zijn oude liefde voor tekenen en schilderen weer vol overgave invulling gegeven. ,,Eigenlijk wilde ik op mijn veertiende al naar de kunstacademie, maar het is anders gelopen'', vertelt hij. Zijn universitaire studie en zijn gedrevenheid brachten hem naar de hoogste zetel bij Interpay, de 'betalingsfabriek van Nederland' zoals hij het noemt, waar hij het pinnen tot een van de meest efficiënte betalingssystemen ter wereld maakte. Recentelijk, tijdens de zeer drukke zaterdag voor Kerst, werd dat nog eens duidelijk aangetoond. ,,Die dag vonden er iedere seconde 300 pin-transacties plaats'', vertelt hij, nog altijd trots op wat hij destijds bewerkstelligd heeft. Velen zouden na zo'n succesvolle carrière wellicht voor een bestaan in de luwte kiezen, maar Stolwijk dacht daar anders over. ,,Toen ik met pensioen ging -ik was toen 59- dacht ik: nu ga ik hele andere dingen doen. Ik ben mij met ontwikkelingswerk gaan bezighouden, ik heb mijn bestuurlijke ervaringen aangewend voor functies in de culturele sector en natuurlijk heb ik ook het penseel weer ter hand genomen.'' Om dat laatste een verse onderbouwing te geven volgde Stolwijk een speciale opleiding bij de Nieuwe Akademie in Utrecht. ,,Dat instituut is speciaal bedoeld voor mensen met een late roeping, zoals ik'', vertelt hij. ,,Ik heb daar heel veel geleerd, met name ook het ontwikkelen van een eigen stijl.''

Die eigen stijl springt direct in het oog bij het aanschouwen van zijn werk. De taferelen op de enorme doeken kunnen zeer verschillend zijn, maar elk doek is onmiddellijk als een 'Stolwijk' herkenbaar. De losse toets, de gedurfde compositie en de semi-realistische weergave roepen een sfeer op die zowel vervreemdend als aangenaam is. Aanvankelijk gebruikte hij de zolder van zijn woning in Driebergen als atelier, maar sinds augustus vorig jaar is hij actief in het oude Flora-restaurant in Palmstad tussen Driebergen en Doorn. ,,Omdat het gebouw al jaren leeg stond heb ik de eigenaar gevraagd of ik een ruimte zou kunnen gebruiken, en hij gaf toestemming'', vertelt hij. ,,Natuurlijk ben ik hem daar uitermate dankbaar voor.'' Zo'n vier dagen per week is Stolwijk actief in het historische pand, waar de ambiance uit vervlogen jaren nog steeds voelbaar is. Met een klein kacheltje als verwarming en soms zelfs sneeuwschoenen als het erg koud is, maakt hij olieverf-tableaus van een zeer kloek formaat. Zijn inspiratie komt voort uit reizen die hij maakte naar Suriname, maar ook naar Afrika waar hij regelmatig vertoeft voor zijn succesvolle organisatie Water-Right. De overwoekerende natuur staat centraal in zijn huidig werk dat een vervolg is op een serie over chaos en verval die hij eerder maakte. ,,Verval klinkt negatief, maar het ging mij vooral om de structuur'', zegt hij. ,,Er is immers niets mooier dan een puinhoop met allerlei schakeringen. Op soortgelijke wijze heb ik mij nu op uiteenlopende natuurbeelden gericht waarbij ook de kleuren van belang zijn.'' Het schilderwerk van Stolwijk wordt binnenkort een maand lang in het Apeldoorns Centrum voor Eigentijdse Cultuur geëxposeerd, samen met werk van de kunstenaars Jolande Vermeulen en Susanne Sorensen. De expositie wordt zaterdag 26 januari geopend door Fokko Spoelstra, oud-wethouder cultuur in Apeldoorn. ,,Grappig is dat ik die man nog van vroeger ken, in een heel andere hoedanigheid'', lacht Stolwijk. ,,Hij werkte destijds bij mij in het bedrijf.'' Een wonderlijk toeval? Als je op zoveel terreinen actief bent als Willem Stolwijk is toeval misschien helemaal niet zo wonderlijk.

Meer informatie op: www.willemstolwijk.nl