Ingezonden: 'Dikke Tonnie' overwoekerd

De afgelopen week en ook nog de komende weken is de gemeentelijke plantsoenendienst druk bezig met snoeien, randen keurig afwerken van grasvelden en blad vegen, zowel met de hand als machinaal. De ene wijk wordt, lijkt het, bijna elke week gedaan, de andere wijk niet of incidenteel. Een van de straten waar de schoffel onlangs nog aan het werk is geweest is de Meerkoet aan de rand van de bebouwing van Driebergen-west. Er staat daar op een verhoging een kunstwerk in onze gemeente, aan de rand van de wijk, uitkijkend over de vochtige weilanden en het natuurgebied De Woerd. Daar zijn de huizenrijen gestopt en is de natuur met rust gelaten. Ik heb dit werk al jaren geleden geregeld bezocht en het is een fijne plek om even rustig over het natuurgebied met je ogen te dwalen en je voor te stellen, hoe onze voorouders in dit vochtige gebied hebben moeten leven.   

Zelf woon ik niet in deze wijk, maar al rondfietsende ontdekte ik de 'staat' waarin dit kunstwerk afgelopen zomer verkeerde.  

Er staat werkelijk waar een kunstwerk in onze gemeente, van een nog levend kunstenaar, genaamd Cornelius Rogge. Hij is niet alleen in Nederland erg bekend, maar ook in het buitenland. Hij heeft al verschillende prijzen gewonnen, maar hij zou zijn kunstwerk, bestemd voor de eeuwigheid, eens moeten zien na 22 jaar.

Was hij deze zomer gekomen, hij zou er van geschrokken zijn.

De gemeentelijke plantsoenendienst heeft gelukkig onlangs ingegrepen en dit werk van hem van alle begroeiing ontdaan.

Dit monument is opgericht in 1990. Het kunstwerk bestaat uit een enorme kei, die gestut wordt door twee andere stenen en staat in het midden van een doolhof. Deze kei uit de Ardennen symboliseert de natuur, die tot staan is gebracht door toedoen van de planologen en bouwers.

De doolhof staat voor de symmetrie die de mens heeft gebracht in het landschap.

Alleen…. de doolhof was volledig verdwenen onder de begroeiing, de ronde looppaden waren slechts vaag te onderscheiden. Dit kunstwerk heeft de gemeente honderdduizend gulden gekost! Een ton, vandaar de bijnaam 'Dikke Tonnie'.

Niet alleen deze bijnaam heeft voor de nodige hilariteit gezorgd, ook het transport, speciaal uit de Ardennen met een enorme vrachtwagen, heeft een verhaal. Deze bestuurder kon de Meerkoet niet vinden ( tom-tomloze tijdperk) en keerde terug naar de Ardennen...met de kei.

Uiteindelijk had Driebergen zijn kunstwerk, met de nodige feestelijke woorden in 1990 onthuld en nu, 22 jaar later… vergeten en lange tijd overwoekerd.

Er is zelfs een gedicht - Megaron -  over dit kunstwerk geschreven, door een nazaat van de beroemde dichter Gerrit Achterberg, de Driebergse dichter Hans C. Achterberg.

Er zijn niet zoveel gemeenten in Nederland, die een kunstwerk van Cornelius Rogge binnen hun grenzen hebben staan. Het massale kunstwerk verdient onze aandacht, en de doolhof zou de functie van doolhof weer echt moeten krijgen.

Gemeentewerkers hebben het goede moment gekozen om de paadjes van onkruid te ontdoen en de natuur helpt een handje mee door voorlopig niet weer beslag te leggen op de ronde paden.  

Misschien kan de kunstenaar uitgenodigd worden om na 22 jaar zijn werk en de woonwijk weer eens met nieuwe ogen te bekijken. Idee voor de volgende Atelierroute?  

Kitty van Hove