Ingezonden: Tunnelvisie

Drommels, het blijft rommelen binnen onze gemeentegrenzen. Gedonder om een te groot ambtenarenhordehol, een laf vertrokken, maar doorbetaalde wethouder, redeloze raadsleden zonder ballen, een frauderende voormalige wethouder en gesteggel over slecht geconstrueerde opritten aan de Traay. Niet te vergeten onze kleurige, reuzerobuuste, roeptoeterende, maar dadenloze dorpswethouder, de slepende kazernekwestie en de verkoop van onroerend goed in een verkeerde tijd. Om zomaar eens een paar probleempjes te noemen.

Maar ach, mijn ergernissen hebben plaatsgemaakt voor een minzaam lachje om al dat aandoenlijke dorpse getob. Geen zorgen trouwens, want straks wordt alles opgelost door de bezielde Bruggenbouwers, kennelijk het intellectuele gebroed uit het ei dat Naafs hiervoor in 2006 al legde: Bewoners intensief betrekken bij het bestuur. Het mocht even duren, de Heuvelrugse intelligentsia had niet direct tijd. Als de brug doorzakt, dan is daar nog de onstuimige HeuvelrugBeweging, die vindt dat alles écht anders moet. Waar heb ik dat toch eerder gehoord?

Hoe dan ook, belangrijker zaken; de 80-jarige spoortunnelklucht in talrijke bedrijven. Onderwijl wij burgers maar droevig toekijken. Op vrijdag 8 juni 1934 schreef iemand in het toenmalige Driebergse Kievitskrantje: Overweg aan de Hoofdstraat vormt een ernstige belemmering voor alle verkeer. In de jaren zestig werd de kudde tunnelstrijders door de gemeenteraad de mond gesnoerd met als argument dat er een rondweg om Driebergen zou komen. Bovendien zouden de handbediende spoorbomen spoedig (in 1971) worden vervangen door efficiënte ahobs. Dus was er geen tunnel nodig. Rond de eeuwwisseling werd iedereen het werkelijk zat, dat die efficiënte ahobs op piektijden drie kwartier per uur waren gesloten. Na vele jaren van snateren was het op 22 juni 2006 dan zover; door hare excellentie Peijs, de zoveelste falende minister van Verkeer(d) en Waterstaat en een groepje regionale hotemetoten werd een bestuurlijke overeenkomst getekend. In 2010 zouden ze gaan graven, zodat we vanaf 2014 lekker onder het spoor door konden crossen. Peijs legde 120 miljoen klaar, de rest moest onze luchtfietsende gemeente zelf bijlappen; een slordige 15 miljoen. Tot ieders niet geringe verbazing verscheen er in 2010 geen graafmachine, maar wel zowat hetzelfde bobogroepje dat een nieuwe bestuursovereenkomst tekende. Uiteraard was het ietsje duurder geworden, 194,8 miljoen om precies te zijn. Vanaf 2019 konden we dan door de tunnel kachelen.

En wat viel er vorige week in deze krant te lezen? Geld is er, helderheid nog niet. Het nog van nieuwigheid glimmende Ministerie van Infrastructuur en Milieu bleek nu voor de klus 140 miljoen over te hebben. De partners mogen dan nog 26 miljoen bijpassen.

Leuk hoor, al dat gegoochel met onze centen en dat vooruitschuiven. Verder hebben onze regenten in de tussentijd ook nog een paar miljoen verkwanseld aan een tijdelijk busplein, waarop de abri's vanwege een te smal trottoir door de bussen werden kapotgereden, aan slecht afgestelde verkeerslichten en aan een gevaarlijke situatie voor afhalende en brengende automobilisten. Sinds dat bericht in het Kievitskrantje in 1934 zijn we grofweg 20 eigengereide gemeenteraden verder, leven we in een hypermoderne wereld, maar zijn onze huidige wereldvreemde bestuurders en raadsleden blijven vastzitten in hun vooroorlogse tunnelvisie.

Hans Hermans

Driebergen