Kijk op Cultuur: Vreedzame beren op bospad

De geest zit weer in de fles. Het ‘Feest van de Geest’ is weer ten einde en kunstenaars en kerken kunnen tevreden zijn. Er was veel moois te zien in de deelnemende kerken. Mijn favorieten: het houten beeld van Wout Epping in de Michaëlkerk in Leersum en het werk van Katri en Roeland Schweitzer in de Sint Martinuskerk in Doorn.

door Nicole van der Schaaf

Naast de overdosis bestuurlijke kommer en kwel heeft de Utrechtse Heuvelrug gelukkig nog haar kunstenaars die volharden in het creëren van schoonheid. Steevast is een kerngroep kunstenaars te porren voor deelname aan diverse evenementen in de regio. Het valt niet mee om altijd weer iets passend te maken voor een of ander festival. Voor het ‘Feest van de Geest’ moest het onderwerp betrekking hebben op het Pinksterfeest waarvan de duiding in de meeste werken toch moeilijk te vinden was.

Zomaar een mooi object hakken en zagen uit een boomstam is in ons land slechts weggelegd voor onder andere Emile van der Kruk of de getalenteerde leden van de groep ‘Beeldhout.nl’. Bij toeval ontdekte ik deze week een verborgen beeldsnijder op het terrein van Boswijk, nabij Doorn. Met regelmaat ga ik op bezoek bij een tijdelijke bewoonster van Boswijk, een rustig gehucht tussen Doorn en Driebergen waar foeilelijke flats uit de jaren zeventig staan. Gelukkig is de hoeveelheid beton ‘verpakt’ in een mooi park, dat een ontdekkingstocht zeker waard is. In het voorjaar is het een schitterende plek; een bijna idyllisch wandelpark waarin je onverwachte kunstobjecten kunt vinden. Je kunt er zomaar een groepje wilde vogels in aluminium tegen komen, of een meterslang buitenschilderij van een aantal gezichten op de Heuvelrug. Maar ook, helemaal achteraan, richting de zogenaamde ‘Boswijktuintjes’ (volkstuintjes voor bewoners) sta je ineens oog in oog met enkele houten beren, gezaagd uit de losse pols met kettingzaag en/of andere apparatuur. Ze zijn gemaakt uit één stam, staan op de achterpoten en kijken nietsvermoedend naar de schaarse passanten die het bospad gebruiken. Ik trachtte ter plekke de maker te achterhalen. Maar ja, het collectief geheugen van de bewoners laat het soms een beetje afweten en ook het zicht blijkt vaak anders. ‘….Zijn dat nu beren of varkens, mevrouw? Of heeft die beer een varkensneus?’. Alles is mogelijk, maar het blijft een feit dat het leuke beelden zijn die niet zouden misstaan op een tentoonstelling. Maar wie is toch de maker? ‘….Oh, dat deed de tuinman even van al die omgehakte bomen hier’. Maar wie is dan de tuinman daar, hoe heet hij (of zij)? Wil de enige echte tuinman en beeldsnijder zich wellicht melden?

Een beeld ‘snijden’ hoeft niet alleen met het mes te gebeuren. Huidige kunstenaars gebruiken soms uitsluitend de kettingzaag met alle gevaren van dien. Vooral zagen in nog redelijk vers hout is een enorm zware klus, maar levert schitterende, grote en stoere beelden op die wel enkele meters hoog kunnen zijn.

Hopelijk kunnen we volgende week bij het bovenstaande berenbeeld een naam vermelden!

Reacties: artprom@wxs.nl