Intrigerende kop lokt de lezer

19 april 2012 om 00:00 Cultuur

Nu moeten redactie en auteurs zelf de koppen bedenken en passend maken boven het artikel. Ik vind dat met name de redactie van deze krant die taak op uitstekende wijze vervult. Vorige week nog stond er boven een klein artikel de intrigerende kop: ‘De gemeente leeft op de pof’. Spannend voor de lezers, maar wel gênant voor de bestuurders van onze bijna failliete gemeente om een lening af te sluiten van schrik niet, 22 miljoen Euro. Wie zal dat terugbetalen binnen tien jaar?

Gemiste financiële bijsluiter? In een grijs verleden hadden grote landelijke dagbladen altijd een ‘Koppensneller’ in dienst. Die las vluchtig de inhoud van alle artikelen en bedacht er een passende kop bij. Soms schreef die persoon ook de ‘manchet’, de korte samenvatting aan het begin van het artikel. Dit is een vak op zichzelf: die luttele regels moeten zó goed verwoorden waar het artikel over gaat, dat de lezer besluit het hele verhaal tot zich te nemen.

door Nicole van der Schaaf

Lenen, ruilen en gokken zijn zo oud als de wereld. Voordat er sprake was van tastbare muntstukken ruilde men onderling goederen en levensmiddelen. In ons land volgde na de komst van het muntgeld, pas rond 1814 de introductie van bankbiljetten; in de tweede helft van de vorige eeuw werd giraal geld gemeengoed. In feite heeft geld als zodanig drie basisfuncties, het is een ruilmiddel, een spaarmiddel en een waardemeter. Arbeid ruilen we in tegen geld, dat we vervolgens weer ‘ruilen’ voor goederen en diensten en wie niet alles uitgeeft, kan sparen. Het geld als waardemeter is ontstaan omdat we gewend zijn diensten en goederen uit te drukken in geld, er een bepaalde waarde aan te verbinden. Die waarde kan stijgen en dalen met alle gevolgen van dien, maar als er sprake is van een zeker evenwicht kan zelfs een gemeente financieel gezond zijn.

Onze gemeente ruilt nauwelijks (ze doet zo weinig mogelijk voor het geld dat ze ontvangt), spaart niet, maar leent veel. De gevolgen hiervan worden zo langzamerhand pijnlijk duidelijk. Bezuinigingen daar waar het echt niet meer kán en koste wat het kost de bouw van het prestigieuze gemeentehuis voortzetten. Vóór de gemeentelijke fusie had het merendeel van de vijf dorpen de zaakjes redelijk op orde. Nu, na de eerste ambtsperiode van ´fusieburgemeester´ Naafs, zijn we enkele dure cultuurhuizen en een enorm begrotingstekort verder. Voor de omstreden cultuurhuizen in Leersum en Doorn is nog steeds geen passende invulling en sluitende begroting gevonden. De voormalige gemeentehuizen staan nog steeds leeg en zullen bij verkoop minder opbrengen dan de taxatie uit 2005. Waarom moesten die simpele vijf dorpen plotseling worden opgestoten in de vaart der volkeren en financieel naar de afgrond gedreven worden? Er zijn aanbevelingen te over voor een veel goedkopere huisvesting voor de ambtenaren. Op het nieuwe meubilair is bezuinigd, maar waarom moet men een nieuwe stoel? Bezuinigen is niet alleen goedkoper aanschaffen maar vooral een besluit nemen tot niet aanschaffen en - maar daar is het nu te laat voor: niet bouwen!

u Reacties: artprom@wxs.nl