Theo timmert al 50 jaar aan de weg

8 september 2011 om 00:00 Nieuws

Een halve eeuw zit Schippers nu in het aannemersvak, maar hij loopt nog steeds over van energie en enthousiasme. Zijn feesttaart kreeg hij aangeboden op het Indonesische eiland Sulawesi. Daar bouwde de Doornaar deze zomer als vrijwilliger mee aan woningen voor Molukse vluchtelingen. Die ontsnapten aan het religieuze geweld in hun vaderland en zochten hun heil op het voormalige Celebes. ,,Christenen en moslims gaan daar nog gebroederlijk door één deur’’, vertelt Schippers.

Stilzitten kan de Doornse aannemer niet DOORN - Officieel is hij met pensioen, maar stilzitten druist in tegen zijn beweeglijke natuur. Theo Schippers (65) is elke dag om 05.30 uur uit de veren. Onder het motto ‘aanpakken wat je tegenkomt’ verricht hij hand en spandiensten voor ‘de zaak’ en zet hij zich als vrijwilliger in voor de samenleving.

door Michiel Schaaij

Hij stond als vijftienjarige al met de hamer in de hand bij een plaatselijk aannemersbedrijf. De jonge bouwvakker droeg zijn steentje bij aan nieuwe woningen in de Doornse wijk Hoog Moersbergen. Ook timmerde hij aan de openbare MULO op de Frans van Dijklaan en de aula van de algemene begraafplaats.

Bijna een halve eeuw later zou Schippers als directeur van aannemersbedrijf Boswijk opnieuw een aula bouwen aan de Oude Arnhemsebovenweg. ,,Deze aula gaat zeker honderd jaar mee’’, belooft hij. Kwaliteit blijft Schippers’ belangrijkste credo, ook al zijn de tijden veranderd. ,,De wereld van aanbesteden en gunnen is harder geworden’’, vindt hij. ,,Het gaat tegenwoordig om de laagste prijs, de kwaliteit speelt geen hoofdrol meer.’’

Als man van de praktijk heeft Schippers altijd een gereedschapskist bij zich. Zo nodig schiet hij te hulp bij het aannemersbedrijf, dat hij als 23-jarige samen met zijn twee broers van de grond tilde. Inmiddels heeft zijn schoonzoon het bedrijf overgenomen, maar stilzitten kan Schippers niet. Hij houdt zich bezig met acquisitie en onderhoudt contact met klanten en met zijn jongens. ,,Op kantoor zitten was nooit mijn sterkste kant. Ik ben een doener en een buitenmens’’, zegt hij.

Dat komt mooi uit, want heel wat maatschappelijke organisaties doen een beroep op zijn bereidwilligheid. Zo is hij ijsmeester van de Doornsche IJsclub, steekt hij zijn handen uit de mouwen voor de kastelentocht en fietst hij voor de hartstichting met een defibrillator rond bij de marathon van Rotterdam. ,,Als ik een probleem zie, los ik het op. Dat houd ik nog best tien jaar vol’’, aldus Schippers.