Recensie: Eerste concert in reeks Muziek in de Maartenskerk

DOORN - De concertserie ‘Muziek in de Maartenskerk’ is van start gegaan met een sfeervol concert. Door de verbouwing van de kerk staat er maar een halve concertserie geprogrammeerd.

door Marianne Heijmans

,,Heeft u nog kaarten voor het concert van vanavond?’’, informeert een vrouw bij de kassa. Het duurt nog een kwartier voordat het concert begint; een man met een wit petje staat in haar kielzog. ,,Wij zijn hier toevallig langsgereden, en zagen dat er iets te doen was bij de kerk. We dachten eerst dat er een dienst was. Wat een leuke ambiance!’’ Een willekeurige reactie van een muziekliefhebber die op de valreep nog een kaartje voor het concert van vanavond weet te bemachtigen. Voorlopig staat echter nog maar een half seizoen geprogrammeerd voor de succesvolle serie ‘Muziek in de Maartenskerk’. Reden: de voorgenomen verbouwing van de Maartenskerk. Resultaat: vooralsnog slechts drie concerten, inclusief de kerstmatinee. ‘In de maneschijn’: een geestige naam voor het avondje vóór de volle maan. De titel verwijst ook naar ‘Clair de lune’ uit Debussy’s bekende Suite bergamasque. Net als vanavond: Franse romantiek, oriëntalisme en impressionisme onder het blauwzilvere maanlicht en flonkerende sterren. De muzikale zeggingskracht van Debussy’s Strijkkwartet in g-klein opus 10 sluit daarop aan: je waant je in een nachtelijke tuin in de Oriënt. De strijkers van het Koninklijk Concertgebouworkest modelleerden en boetseerden een prachtige eenheid uit chromatiek, transparante gelaagdheid en folkloristische en exotische toonladders.

Concertmeester Liviu Prunaru en ‘speciale gast’ pianist Hannes Minnaar schitterden in Fauré’s ‘classisistische’ Sonate nummer 1 in A-groot opus 13 voor viool en piano. Minnaars formidabele kwaliteiten als begeleider en solist – perfect uitgebalanceerd – en Prunaru’s volle, intense, maar ook speelse en soepele stijl bracht een gloedvolle ontboezeming van diep gevoelde zielenroerselen. Ook Chaussons dramatische Concert in D-groot op. 21 voor viool, piano en strijkkwartet – donkere toon, streng gedoseerde emotionele schommelingen – brak de harten van vele luisteraars. Adembenemende muzikale behendigheid waarmee Prunaru èn ensemble lichtvoetig van de ene in de andere dimensie verdween in een onvergetelijke aaneenschakeling van oorstrelende tableaus.