Vaders en moeders twee dagen voor de klas

DOORN Leraren, schoolleiders en andere werknemers in het onderwijs legden afgelopen donderdag en vrijdag het werk neer om te staken. Naar schatting sloten meer dan vierduizend scholen van de basis- en middelbare scholen hun deuren, wat neerkomt op bijna de helft van alle scholen in Nederland. Ook de Daltonschool Nicolaas deed hier aan mee maar hanteerde een methodiek die geen ongemak of overlast veroorzaakte. Directeur Marjolein Reurink vertelt er meer over.

John Beringen

,,Dat wij het werk neerleggen, heeft voornamelijk te maken met de pijn die we voelen door het tekort aan docenten", laat ze weten. ,,Nu is staken weliswaar een legitieme manier om daar de aandacht op te vestigen, maar je ontkomt er dan niet aan dat je bij menig ouder een situatie zou laten ontstaan die onwerkbaar en buitengewoon lastig is in praktische zin. Van veel kinderen werken allebei de ouders en als hun kinderen dan twee dagen vrij krijgen, moeten ze ook maar iets zien te regelen. Om maar wat te noemen: als je geen oppas kunt organiseren of er is geen opa of oma waar je de kinderen kunt laten verblijven dan is zo iemand verplicht om twee dagen vrij te nemen en dat lukt ook niet altijd. In die zin zagen we wel de nodige donkere wolken ontstaan toen we overlegden hoe we die actie zouden laten verlopen. Daarom hebben we het heel anders aangepakt. Ruim voor die twee stakingsdagen hebben we aan alle ouders een brief gestuurd met de vraag of zelf niet een dag of een dagdeel voor de klas zouden willen staan."

GASTDOCENTEN Werkte dat? Reurink: ,,Jazeker; een aantal ouders liet spijtig weten dat ze dat heel graag wilden doen, maar dat er geen tijd voor vrij konden maken. En degenen die wel voor de klas konden staan, vertelden na afloop dat ze nooit hadden geweten dat lesgeven zo leuk was. Nou is het wel zo dat we de 'gastdocenten' natuurlijk vooraf hebben geïnstrueerd zodat ze goed wisten wat precies de bedoeling was en hoe één en ander zijn beslag moest krijgen. Maar als ik terugkijk, kan ik alleen maar zeggen dat ze het allemaal fantastisch hebben gedaan. En daarbij is het hartverwarmend dat ze door bereidwillige medewerking zoveel solidariteit met ons aan de dag legden. De bereidheid om samen zo de staking in goede banen te leiden, was heel groot."

Ze somt op hoe de gewijzigde personeelsbezetting er uit zag: ,,We hebben vaders die gymles gaven, maar ook een professor die les gaf aan de kleuterklas. Als je het dan hebt over iemand met didactische vaardigheden, dan is die man het wel. Normaal gesproken doceert hij aan jong volwassen studenten, maar hij wist het niveau van lesgeven perfect af te stemmen op dat van vijfjarige breinen. Daarnaast waren er vaders die rekentoetsen gaven, maar ook lessen gaven die met geld en techniek hadden te maken. En uiteraard hadden we ook de nodige moeders die voor de klas stonden." Terwijl ze dat zegt, verschijnt er een brede glimlach op haar gezicht. ,,Ja, we zijn heel tevreden", voegt ze er aan toe.

AANDACHT Er volgt een bezoek aan groep drie waar één van de laatste lessen wordt gegeven door gastdocente Elleke Eek. Haar dochter Liselotte is één van de leerlingen. Eek geeft geschiedenisles waarbij ze de stof verduidelijkt en toelicht met een aantal voorwerpen van lang geleden. De kinderen luisteren aandachtig en laten weten het heel leuk te vinden.

MEER WERK Na afloop laat Reurink weten met een goed gevoel terug te kijken. ,,Kijk, als je ongemak op gang brengt bij de ouders dan projecteert zich dat ook op de kinderen en dat is wel de laatste groep die we willen duperen. Niets is zo moordend als onderbezetting. Als een meester of juffrouw de schooldeur om vier uur achter zich dicht trekt dan is hij of zij niet klaar met het schoolwerk. Er moet ook nagekeken worden, repetities moeten worden voorbereid en dan hebben we ook nog een hele administratie die we up to date moeten houden. En natuurlijk kun je taken van een collega overnemen, maar op een gegeven moment is de rek er uit. Wij hopen dat wij zo een krachtig signaal hebben kunnen geven aan Den Haag. Maar nogmaals: complimenten aan alle ouders die zich hebben ingezet voor ons."