Gerrie Splinter, evenknie van Johan Cruijff bij Ajax

LEERSUM Vraag begin jaren zestig in Amsterdam wie op dat moment de meest getalenteerde voetballers zijn en twee namen komen zeker naar voren: Johan Cruijff, die later wereldberoemd voetbal-ler zou worden en zijn vriend en teamgenoot Gerrie Splinter, die dat niet werd en in 1994 een Leersums café kocht.

Wilco Willemse

Cafébaas van Old Dutch, waar nu café De Waerdt van Leersum is gevestigd, is hij al lang niet meer, maar de 73-jarige Splinter woont nog steeds met veel plezier in Leersum: ,,Achter de bar leer je veel mensen kennen. Die dachten in het begin wel 'Wat moet die vreemde Amsterdammer hier in Leersum?', maar ik werd al snel één van hun en zo voel ik dat nog steeds. Overigens heeft mijn talent altijd meer aan de andere kant van de bar gelegen."

Splinter is een rasechte Amsterdammer. Ajax is zijn club en het accent herken je meteen. ,,Als klein jochie woonde ik in de Indische Buurt en voetbal was mijn lust en mijn leven. Ik herinner me het Sumatraplantsoen met grind en basketbalpalen. Maar er werd vooral gevoetbald. Urenlang stond ik er tegen muurtjes te trappen en speelde wedstrijdjes met vrienden. Op straat leerde ik pingelen, ik liep zo zeven, acht man voorbij en dat viel op."

Toen Gerrie tien jaar was, mocht hij bij Ajax laten zien wat hij kon: ,,M'n vader had me daarvoor aangemeld. Ik had niet eens eigen voetbalschoenen, die moest ik lenen. Mijn Ome Jan beloofde me gloednieuwe Quicks als ik aangenomen zou worden bij Ajax. Op de grote dag hadden de scouts binnen twee minuten gezien wat ik kon. Ik pingelde iedereen voorbij en mocht bij Ajax komen voetballen. Ome Jan heeft woord gehouden en nieuwe voetbalschoenen voor me gekocht."

JOHAN CRUIJFF In diezelfde tijd liep er bij Ajax nog een jeugdtalent rond, de één jaar jongere Johan Cruijff. Splinter: ,,Samen maakten we de doelpunten voor ons team. Ik kan me nog een wedstrijd herinneren tegen Wartburgia. Ik maakte 17 goals, Johan scoorde er 18. We stonden allebei bekend als pingelaar en kregen ook wel het verwijt dat we meer teamvoetbal moesten spelen, maar het lukte geen enkele trainer om dat gepingel er helemaal uit te krijgen."

De hele jeugdopleiding van Ajax speelt Splinter met Cruijff samen: ,,We volgden dezelfde route naar de A1 van Ajax, via de welpen, de B5 en B1. In die tijd werden talenten niet zo begeleid als nu. Ik ging gewoon naar school en presteerde daar goed. Ik heb een soort fotografisch geheugen en zo kreeg ik hoge cijfers en haalde uiteindelijk mijn HBS-diploma. Om te trainen liep ik twee keer per week met een tas op m'n rug in tempo van de Indische Buurt naar De Meer. De dagen waarop ik niet trainde, voetbalde ik in de buurt, bijna dwangmatig. Op de Dappermarkt hingen grote lampen, daar voetbalde ik soms tot vier uur in de nacht. Ik moest mijn energie kwijt, nu zouden ze zeggen dat ik ADHD had."

Maar naast een groot talent waren de twee voetbalvrienden totaal verschillend: ,,Cruijff was echt een kind van Ajax. Hij woonde vlakbij het stadion en zijn moeder maakte daar de kleedkamers schoon. Hij was ook meer gericht op een carrière en dat heeft hem ver gebracht, heel ver. Ik was eigenwijs en koppig, zelfs tegen een trainer als Rinus Michels. Ik vond randzaken ook belangrijk: een opleiding, stappen, op z'n tijd een drankje en mooie vrouwen. En hoewel ik een echt trainingsbeest was, kon ik uit koppigheid zomaar een training wegblijven. En de keer erna liep ik iedereen weer voorbij."

35.000 GULDEN Splinter moest zijn dienstplicht vervullen en ook dat stond het voetbal in de weg: ,,Met de vrijkaarten die ik wekelijks van Ajax kreeg, heb ik heel wat keren de kapitein omgekocht en de rest verkocht ik aan Sjaak Swart. Zo kwam ik mijn diensttijd door. Ik had niet de drive van Cruijff en zo kreeg ik van Ajax te horen dat ik op de transferlijst kwam. Ik was geen evenwichtige voetballer was de boodschap. Mijn prijs was 35.000 gulden."

Daarna had Splinter mooie jaren als amateurvoetballer en speelde hij zelfs in het Nederlands Amateurelftal en in het Nederlands Zaalvoetbalteam. ,,Spijt heb ik nooit gehad', aldus Splinter. ,,Voetbal bleef heel belangrijk, ik had er alles voor over. Weken reisde ik met de trein van Medemblik naar Kerkrade, waar de verzorger van Roda een blessure verzorgde. De amateurwereld is heel anders. Caféteams hadden me er graag bij, want ik kon voor ze scoren. Van een sponsor kreeg ik zelfs een gloednieuwe Simca 1100. Bij mijn debuutwedstrijd voor het Nederlands Amateurteam scoorde ik, tegen Frankrijk. Dat was een mooi moment.

LEVENSGENIETER Gerrie Splinter is een tevreden man, een rasoptimist en nog steeds een levensgenieter: ,,Ik heb een mooi leven gehad, een lieve vrouw, twee lieve kinderen en altijd hard gewerkt. Eerst in de effectenbusiness en later als eigenaar van een lampenfabriek en een administratiekantoor. Daar deden we ook caféadministraties en zo kwam me ter ore dat in Leersum een café te koop stond. Ik had zin in een avontuurtje en dus heb ik Old Dutch in 1994 gekocht en zo ben ik hier terechtgekomen. Het café hebben we een jaar of negen gehad en daarna we zijn in Leersum gebleven, we hadden het er goed. Helaas overleed mijn vrouw afgelopen mei, deze maand zouden we 50 jaar getrouwd zijn geweest. Mijn zoon Sanne woont ook in Leersum. We zien elkaar regelmatig, sporten samen, kijken naar voetbal en hij vindt mijn Ajax-verhalen prachtig. Ik koester het verleden en mijmer graag nog eens terug. Ajax is nog steeds mijn club. Na een verloren wedstrijd kijk ik liefst dagen niet naar tv of een krant."