De oudere senioren

Matigheid, rechtvaardigheid en gemeenschapszin waren de uitgangspunten van de minister-president van Nederland, Willem Drees, vlak na de Tweede Wereldoorlog. Ondanks de zeer ellendige jaren van honger, onderdrukking en waar velen te vroeg afscheid moesten nemen van dierbaren, kwam een hervonden jeugdigheid bij alle leeftijden om Nederland weer op te bouwen. Bij versleten kleding, met toch nog wat goede stukken, werden die goede stukken eruit geknipt en vrolijke nieuwe jurken gemaakt van de lapjes. Het verwoeste Rotterdam werd weer opgebouwd met de weinige middelen die er waren. Met een optimistische blik. Eenvoudig. Als ik nu in die wijken ben, met in mijn ogen verschrikkelijk lelijke woningen, krijg ik ook een warm gevoel van de doorzettingskracht en tevredenheid. Van toen. De woningnood was hoog en ook mijn ouders namen genoegen met een zolderkamer in een koud huis en veel te kleine raampjes. En een wc in de tuin van de buurman. Opgebouwd uit planken, waar je tussendoor kon kijken. Er werden daar op zolder zelfs twee kinderen geboren en lief verzorgd. De regering had een huisvestigingsbeleid verordend, waardoor alle huiseigenaren werden verplicht hun woonruimte te delen.

Als kind zag ik mijn vader bijna dwangmatig hard werken om ons, zijn kinderen, op te laten groeien in genoeg en zelfs keuze in voedsel, huiselijke warmte en telkens nieuwe spullen. En een eigen slaapkamer. Zaken die voor mij volstrekt normaal waren. De materiële welvaart groeide enorm. Ik was gewend dat er elk jaar meer mogelijkheden waren. Dat gaf en geeft nu problemen met het oog op klimaat, maar dat was toen nog zo onbekend. Ik snap nu de drijfveer van mijn ouders, voortkomend uit grote armoede. Hun harde werken. Ook al vonden ze in hun beroep aanvankelijk weinig voldoening. Ze gunden ons, hun nageslacht en henzelf keuzes in levensbehoeften. Mij werd gegund te kiezen welke studie voor het beroepsleven ik wilde volgen. Mijn generatie is doorgeschoten in materialisme, hetgeen wij en helaas onze kinderen zeker moeten oplossen. Liever worden voor de aarde. Tevens kan de balans tussen rechten van een persoon ten koste gaan van de verantwoordelijkheid voor elkaar. Dat geeft verdriet. Mijn vader zei: 'Elke generatie heeft zijn eigen problemen en uitdagingen'. Ik zou graag willen leven in een samenleving waar matigheid, rechtvaardigheid en gemeenschapszin het belangrijkste zijn. De leidmotieven van vadertje Drees. Maar dan aangepast aan deze tijd. Bijvoorbeeld in elke wijk een buurthuis. Waar gemeenschapszin weer kan opbloeien.Dank u wel voor mijn vrijheid!

[Van Beptien, een beginnende senior.