Code sneeuw

Wanneer we in Nederland een dreigend niveau van sneeuw, gladheid en/of ijzel dreigen te krijgen, verdeeld Nederland zich in twee kampen. Aan de ene kant heb je de 'ik heb het niet zo op sneeuw en kou'- mensen, de mensen die liever een winterslaap hebben en pas weer wakker worden in de lente. Aan de andere kant heb je de mensen voor wie het niet hard genoeg kan vriezen, de mensen die ik stiekem verdenk een 'It giet oan!' ringtone te hebben, de echte schaatsfans. Tussen die twee kampen zit een kleine minderheid van mensen die het eigenlijk allemaal wel best vindt, zolang ze maar zonder hinder de weg op kunnen. Toch is dat laatste vaak te hoog gegrepen in Nederland. Zodra de eerste sneeuwvlokjes ook maar dreigend verkondigd worden op radio en televisie schiet sowieso de NS in paniek. Rempiraten op de weg zien een extra excuus om eens onnodig te remmen en vluchten worden uitgesteld. Waar omringende landen vrij goed met sneeuw om kunnen gaan, schiet Nederland op slot. Typisch.

De kou brengt ook de fanatiekere kant in mensen naar boven. Persoonlijk blijf ik liever binnen als het vriest. Anderen gaan juist naar buiten om een ijsbaan te maken. Zo ook in Doorn. De eerste rondjes zijn alweer geschaatst en ook de eerste beelden verschenen al op televisie. Het aanleggen van zo'n schaatsbaan vraagt geduld. En tijd, water en nog meer geduld. Je moet het er maar voor over hebben. Toch kan ik me erg goed voorstellen dat de ijsmeesters, zoals ik ze toch maar even voor het gemak noem, best trots en plezier uit hun werk kunnen halen. Er is niets leuker dan met passie je werk kunnen uitvoeren en vervolgens kunnen zien hoe andere mensen daar net zo enthousiast van kunnen worden. Het mooie aan schaatsen is dat het ook voor iedereen is, ongeacht je achtergrond. Oké, voor de buitenlandse toeristen kan het wellicht wat onwennig en zelfs vreemd zijn. Wie herinnert zich nog dat wij Nederlanders volgens de Amerikaanse media altijd al schaatsend naar ons werk gaan? Dat die toch wel onzin in ieder geval grote delen van de wereld heeft bereikt bleek maar toen mijn Japanse vriendin me vroeg of dat echt waar was.

De oorsprong van het schaatsen is sowieso erg leuk om naar te kijken. Indien men een beetje geduld heeft kan hij de leukste afbeeldingen tegenkomen van wiebelende en onstabiele (geschilderde) mensen op schaatsen. Vermoedelijk dateren de oudste afbeeldingen van schaatsers zelfs uit 1325, maar wie weet worden er nog meer van dit soort pareltjes ontdekt. Ik kan het hier soms met enige weemoed met collega's over hebben. Dit zijn dan wat oudere collega's die het liefst elk jaar elke winterdag op de schaatsen staan. Als het gesprek over schaatsen wat langer duurt komen zelfs de herinneringen aan de Elfstedentocht weer naar boven. Ik vrees dat dat er voorlopig nog niet in zit, maar schaatsliefhebbers kunnen in ieder geval hun hart ophalen op de lokale schaatsbanen. En dat alles dankzij koning winter en een paar eindeloos enthousiaste vrijwilligers.

Stephanie van Baggem