Amy de Rother-Baars viert honderdste verjaardag: ‘Het is zo’n fijne vrouw’

DRIEBERGEN Amy de Rother-Baars vierde zondag haar honderdste verjaardag met een kleine groep dierbaren in Huize Valckenbosch, het zorgcentrum waar ze sinds acht jaar woont. Een mijlpaal waar ze echt naar toe heeft geleefd.

Amy Baars is geboren in Sigli op Atjeh, in het voormalig Nederlands-Indië. Haar vader was gouverneur van de streek. In 1936 keerde het gezin terug naar Nederland en vestigde zich in Driebergen waar Amy en haar oudere broer hun schoolopleiding afmaakten. Amy zou nooit teruggaan naar Indonesië.

Vader kreeg een hoge functie bij het Nederlandse leger, moeder kreeg nog een zoon en 21 jaar na Amy een tweede dochter. ‘Nakomertje’ Willemien woont in Engeland en belt regelmatig met haar oudere zus. 

Na de middelbare school koos de kunstzinnige en getalenteerde Amy voor een opleiding tot docent. Jarenlang gaf ze lessen kunst en cultuur op Vrije Scholen in Zeist. Ze trouwde in Driebergen met Wim de Rother, een ingenieur die samenwerkte met professor Lievegoed. Amy werkte nauw samen met Lievegoeds echtgenote, Nel Schatborn. Het echtpaar kreeg drie kinderen. Oudste zoon Michiel woont in Suriname en dochter Brigitte in Ierland. De tweede zoon, Victor, is op jonge leeftijd overleden bij een auto-ongeluk.

SCHILDERLESSEN

Na haar afscheid als docent op school gaf Amy de Rother schilderlessen. Ook speelde ze verdienstelijk piano en zong ze daar graag bij. Toen haar man overleed, deed ze hun woning in Driebergen van de hand en kocht ze een boerderijtje in Frankrijk waar ze cursussen gaf in schilderkunst. Na de nodige omzwervingen kwam ze terug in Nederland en vestigde ze zich opnieuw in Driebergen, op Kraaybeek. Daar heeft ze een heel leuke tijd gehad. Toen ze acht jaar geleden problemen kreeg met het kortetermijngeheugen, verhuisde ze naar Huize Valckenbosch. 

INDISCHE LIEDJES

Vorig jaar was ze een periode ernstig ziek. Tot die tijd schilderde ze wekelijks. Piano spelen en zingen doet ze nog steeds. Nicht Hedy woont in Wijk bij Duurstede en bezoekt haar tante wekelijks. Samen zingen ze dan liedjes. In het Duits, vanwege de antroposofie waar Amy zich in verdiepte. In het Frans, het land waar ze heeft gewoond en waar ze in haar jeugd met haar ouders vakantie hield. En Indische liedjes; Hedy groeide ook op in Nederlands-Indië en kent die gelukkig ook. ,,Het is zo’n fijne vrouw. Sportief ook. Voor de oorlog fietste ze al van hier naar Frankrijk om vakantie te vieren’’, zegt nicht Hedy.