'Als marinier ben je van levensbetekenis'

DOORN Als oud-marinier bezoekt René Satijn (59) ieder jaar met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen de Veteranendag in Den Haag. Want ook al werkt hij een aantal jaren niet meer als marinier, zijn betrokkenheid blijft. Hij vertelt over zijn ervaringen en het belang van het Korps Mariniers. Vorig jaar ging hij tijdens de Veteranendag met zijn hele familie op de foto. ,,De organisatie vond deze foto geweldig en plaatste hem op de website. Ze vonden het bijzonder dat ik hier ieder jaar met mijn kleinkinderen naartoe ga en vroegen mij of ik het gezicht van de campagne voor Veteranendag 2018 wilde zijn", vertelt Satijn. Deze dag wordt elk jaar druk bezocht en bezoekers krijgen een compleet beeld van welke missies er zijn geweest.

Corina Blommendaal

ZESTIEN JAAR OUD Hij koos destijds voor de mariniers omdat hij niet goed kon leren. ,,Mijn vader zei dat ik maar in een slachterij moest gaan werken. Dat leek mij geen goed plan, dus ging ik solliciteren bij het Korps Mariniers. Zonder precies te weten wat dat inhield. Toen ik zestien was, ben ik daar gestart", vertelt Satijn. ,,Het was best een zware opleiding, zeker ook lichamelijk. Maar ik haalde het en heb er nooit spijt van gehad."

BUITENLANDSE MISSIES Satijn deed meerdere buitenlandse missies. Hij werd hij in 1993 voor het eerst uitgezonden naar Cambodja, en later naar Haïti, Irak en Afghanistan. ,,Je bent ongeveer een half jaar weg, maar het jaar daarvoor intensief bezig met de voorbereiding. Voor het thuisfront was het pittig. Mijn vrouw stond er alleen voor met drie kleine kinderen. En contact verliep toen nog niet via internet. Ik mocht één keer per week kort bellen en we schreven elkaar brieven, maar dat was alles. In Cambodja was het één grote bende. De lokale bevolking ging gebukt onder corruptie en conflicten tussen verschillende strijdgroepen. Wij kwamen om te helpen weer orde te scheppen. Tot die tijd had ik nog nooit een dood mens gezien en was ik geschokt door de respectloze
manier waarop daarmee om werd gegaan. Dat je moest voorkomen dat ze niet van hun sieraden beroofd werden. Of dat een dode vrouw op een pick-up-truck werd gegooid en haar fiets er bovenop, want die moest ook mee. Onvoorstelbaar."

LOKALE BEVOLKING Wat veel indruk maakte, is een 75-jarige man die op het kamp werkte. ,,Hij hielp mij met van alles en werkte hard. Op een dag was hij heel verdrietig omdat zijn vrouw ernstig ziek was. Ik liet hem naar huis gaan om voor haar te zorgen. Drie dagen later kwam hij terug en vertelde dat ze overleden was. Hij wilde werken om de begrafenis te kunnen betalen. Ik heb hem naar huis laten gaan om alles te regelen terwijl hij doorbetaald werd. Toen wij vertrokken omdat onze missie was afgelopen en het regeringsleger het overnam, zei ik hem dat hij meteen het kamp af moest omdat hij anders al zijn spullen af moest geven aan hen. Hij hield me vast en wilde me niet loslaten. Daarna wachtte hij bij de poort tot we vertrokken en maakte een eregebaar. Heel heftig was dat."

RESPECT Satijn benadrukt het belang van respect voor mariniers en andere mensen die voor defensie kiezen. ,,Mensen onderschatten het. Vragen naar je missie alsof je op vakantie was. Ze hebben geen idee wat je meemaakt. Dat je tekent voor het waarborgen van vrede en veiligheid voor de hoogste prijs, namelijk je leven." Satijn werkt nu bij uitvaartmaatschappij Dela.,,Ook daar gaat het om respectvol met mensen omgaan. Bij leven en bij dood."