Beestenboel op Kasteel Amerongen

AMERONGEN De nieuwe themarondleiding 'Deftige Dieren' op Kasteel Amerongen opent op vrijdag 7 juni. De tentoonstelling vertelt het verhaal van de adellijke omgang met dieren op de terreinen van Kasteel Amerongen. Net als bij de bewoners van 'het huys' en hun personeel was er ook een klassenverschil tussen de dieren. Huisdieren werden vertroeteld en woonden 'upstairs', terwijl de andere dieren 'downstairs' verbleven.

Wilco Willemse

Vorig jaar was een topjaar qua bezoekersaantallen. Het was precies honderd jaar geelden dat Keizer Wilhelm II op Kasteel Amerongen aankwam en dat thema trok veel bezoekers. Met een luchtiger thema hoopt Waronne Elbers, adjunct-directeur, weer veel mensen naar Amerongen te trekken: ,,Het thema past ook in deze tijd, waar we ons steeds bewuster worden van de positie van dieren in onze omgeving en hoe wij mensen daar mee omgaan."

UPSTAIRS-DOWNSTAIRS Op het kasteel zijn altijd dieren geweest. Elbers: ,,Vroeger onmisbaar als werk- en lastdieren. Er waren geen auto's en tractoren, dus karrenhonden en paarden waren belangrijk. De paarden ook voor de cavalerie. De bossen rondom Amerongen zijn aangelegd door de kasteelheer. Niet alleen voor productie van hout, maar ook voor de jacht en de jacht was weer bedoeld om paarden topfit te houden voor oorlog. De kat volgen we door de geschiedenis, want die promoveerde van downstairs als muizenvanger naar upstairs als troeteldier. Die verschillen maken we in het kasteel duidelijk. Op de benedenverdieping laten we zien wat daar gebeurde. Dieren die gegeten werden, maar ook het ongedierte, zoals ratten, luizen, en bedwantsen. Boven gaat het over paarden en honden."

DUIVENTIL ,,Groot verschil met onze tijd is hoe de dieren gebruikt werden", vervolgt Elbers.

,,Vroeger werd niets verspild. Het vlees om te eten, maar bijvoorbeeld ook de botten om lijm van te maken, bont voor kleding en de huid voor perkament of bestekkoffers. Niet te vergelijken met de huidige vleesindustrie. Het kasteel voorzag in eigen behoefte. Er was een konijnenwarande waar gejaagd werd en werd vis gevangen in de rivier. Achter op het koetshuis is nog steeds een enorme duiventil voor het vlees, maar ook voor de mest."

ELISABETH De laatste vrouw des huizes, Elisabeth Bentinck, was een echte dierenvriend. Elbers: ,,Zij liet al een speciale kattenbrug maken, zodat de kat ook naar boven kon. Overal in het kasteel zijn ook kattenluiken te vinden. Elisabeth was vegetariër, schafte het gebruik van karrenhonden af en onderhield de dierenambulance. Ze was gek op paarden, op het terrein ligt haar lievelingspaard Uranus begraven, een presentje van de Duitse Keizerin voor de goede zorgen tijdens haar verblijf op het kasteel. Ook richtte Elisabeth dierenasiel en -pension De Hazenberg op. Er zit nog steeds een Von Ilsemann in het bestuur."