Iedereen is GoedVolk: ‘Wel of geen nieuw jurkje kopen’

HEUVELRUG Het is heerlijk lenteweer en ik slinger een beetje op mijn fiets. Een merel zingt en ik hoor zelfs al jonge vogels ergens vanuit de bloeiende meidoorn. Ik heb zin in een jurk bij mijn gele sandalen en middenin het dorp is een boetiek. Buiten staat een rek vol kleurige kleding en binnen is het gezellig druk. De eigenaresse zelf staat achter de toonbank.

door Charlotte Lugt

De nieuwe collectie hangt in de winkel en van sommige labels weet ik dat ze 100% duurzaam zijn. Maar wat houdt dat nou eigenlijk in? Neem nou bijvoorbeeld viscose, een stof gemaakt van natuurlijke vezels die lekker soepel valt. Maar wat als viscose eerder slijt dan polyester? Is polyester dan misschien duurzamer? 

Ik draai een rondje voor de spiegel. Heb ik al niet te veel kleren in mijn kast hangen? Ik ben alweer een beetje kwijt wat ik vorig jaar aan jurkjes kocht. Binnenkort maar weer eens wat weg doen. De eigenaresse die me helpt zegt dan: ,,Ach, je gunt jezelf toch af en toe iets leuks’. Ik knik instemmend! Dat doet me goed. We begrijpen elkaar tenminste. De printjes van vlinders en bloemen maken me blij want het is de natuur waar ik zo van hou. Samen met het duurzaamheidslabel geeft me het een extra gevoel van goed bezig zijn.

Ik koop niet een maar twee jurkjes. Zo sponsor ik ook nog eens een lokale duurzame ondernemer.

TWEE JURKEN Dan zie ik opeens het beeld van mijn moeder voor me met haar twee jurken. De een was roze en de ander grijsblauw en ze doeg ze om en om want ze had er maar twee.

Het was in de jaren 70 en de tijd van de oliecrisis. Er was nergens geld voor. Het was de tijd dat onze regering de autoloze zondag invoerde en wij kinderen op de snelweg rolschaatsten. Het was ook de tijd dat we zo veel mogelijk alles zelf deden maar dan vooral om te besparen. Mijn moeder had haar moestuin, bakte brood en mijn vader die bouwkundig ingenieur was kon niet alleen ontwerpen maar ook timmeren, metselen, elektra aanleggen. En er was niks anders als de fiets want een auto hadden we niet. En de keuken was de enige plek in huis waar het warm was.

Met een glimlach en een beetje weemoed denk ik aan die tijd terug.

DILEMMA’S Het was toen roeien met de riemen die je had en mijn herinneringen zijn als ‘een roze olifantje’ in vergelijking met de crisis in de wereld van vandaag.

Ik stel mezelf voortdurend de vraag of ik het wel goed genoeg doe. Het lijkt of geen enkele keuze volledig verantwoord is. Soms vraag ik mijzelf zelfs af of duurzaamheid niet gewoon een wassen neus is. Het aanbod aan diensten en producten is overweldigend groot en het kost altijd energie en grondstoffen om het te maken. Als consument zie ik vaak door de bomen het bos niet meer. Een product is lokaal gefabriceerd maar niet biologisch. Of het is in plastic verpakt maar wel lang houdbaar. Mijn sandalen zijn veganistisch en fairtrade maar in Spanje geproduceerd.

Gelukkig zijn op de Utrechtse Heuvelrug steeds meer ondernemers die in belangrijke mate bijdragen aan de energietransitie, de circulaire economie en hiermee kiezen voor duurzaamheid. Dit maakt het uiteindelijk voor de consument aantrekkelijk om goede keuzes te maken en zo is de balans uiteindelijk positief.

Onder de vlag van GoedVolk ontwikkelen we een gids om een duurzame leefstijl op de Utrechtse Heuvelrug te bevorderen.

Kijk voor meer informatie op https://www.iedereenisgoedvolk.nl/post/de-groene-gids-een-nieuw-initiatief-binnen-goed-volk