Een écht vak

De posters voor komend weekend hangen al een tijdje in en rond Doorn. Living History WO I strijkt dit weekend weer neer bij Huis Doorn. Een evenement waarbij je als bezoeker tussen de soldaten en burgers uit de Grote Oorlog wandelt en je als geschiedenisliefhebber je hart kan ophalen. Het is een bont gezelschap mensen die allemaal hun eigen redenen hebben om zich in historische kledij te steken en op het terrein rond te lopen. Aangezien er dan ook op het terrein wordt overnacht hoop ik elk jaar weer dat het droog blijft. Ik weet uit ervaring hoe vervelend het kan zijn als je tent wegdrijft. Ik had te doen met de Canadezen die tot in het hulst van de nacht ervoor moesten zorgen dat hun tent bleef staan. Toen je er als museumkaarthouder nog gratis naartoe kon was ik er het hele weekend te vinden. Als je even oprechte interesse toont in de personen die er rondlopen krijg je de mooiste verhalen te horen.

Hoe dan ook, Huis Doorn krijgt er elk jaar weer een andere lading door. Een lading die overigens voor mij een randje heeft toen het hoofd van de vrijwilligers mij haarfijn vertelde dat 'Iedereen denkt historicus te zijn.' toen ik daar vrijwilliger wilde worden. Saillant detail; ik ben wel degelijk historica en de beste man heeft zelfs mijn cv ook onder ogen gekregen. Dat er nu nog steeds een oproep voor vrijwilligers is verbaasd me met zo'n houding van een 'leidinggevende' niets. De selectie aan de poort maakt het er namelijk niet leuker op.

Het vak geschiedenis lijkt de laatste tijd sowieso een punt van discussie. Vooral mensen die zeggen dat het geen écht vak betreft gebruiken dat argument mijns inziens om hun onkunde over het vak te verbergen of om hun minder goed doordachte studiekeuze te rechtvaardigen. Het is namelijk maar net wat je er zelf van maakt. Mijn geschiedenisdocent was (en is) ongetwijfeld een fantastische docent. Zijn enthousiasme maakte de geschiedenislessen levendig en hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat ik besloot geschiedenis te gaan studeren. Een valkuil voor mij is dat ik historische uitingen door niet-historici of 'home-made'- historici vaak minder serieus neem en strenger bekijk. Geschiedenisargumenten worden namelijk maar al te vaak in een verkeerde context gebruikt om het eigen belang voorop te zetten. Hiermee wordt een scheve houding gecreëerd die de lol van het vak verminderd. Het zijn niet de liefhebbers van het vak die er moeilijk over doen. Liefhebbers van het vak, elk vak, kunnen daar gepassioneerd over vertellen zonder anderen daarbij opzettelijk te willen kwetsen of een discussie uit te lokken. Die discussie komt er wel door het vertellen van een goed verhaal en open staan voor de andere perspectieven die er zijn.

Elk vak is dus maar net zo concreet te maken als de invuller dat zelf wil. Living History is in ieder geval een van de vele manieren om het vak geschiedenis leuk en interessant over te brengen aan hen die ervoor open staan. Geschiedenis laat stille verhalen weer tot leven komen.

Stephanie van Baggem